وقتی شروع به خوندن این مجموعه کردم فک می‌کردم قراره با یه داستان جذاب رو به رو بشم؛ اوایل روندی خوبی داشت اما هر چی که رفتم جلوتر دیگه برام جالب نبود!
در حقیقت به نظر من ایده‌ی داستان ایده‌ی خوبی بود اما انگار اونجوری که باید ، خوب از آب در نیومده بود. می‌تونست توصیفات بیشتری و شخصیت پردازی بهتری داشته باشه.
        

          ابتدای کتاب خوب بود و دوست داشتم ولی دیگه آخراش برام جالب نبود زیاد^-^


        

          #سه_گانه_گیئسه
#دره‌ی‌قصرمرمر 
#دریای‌صدف‌های‌پرنده 
#جنگل‌دروازه‌های‌سوخته
کاتارینا ورزی
#محراب_قلم

اولین تجربه‌ام از خواندن رمان یا بهتر بگویم، داستان بلند فانتزی بود، آن هم فانتزی ایرانی! از همان شروع داستان احساس کردم نویسنده تمام ایده‌اش را از داستان‌های معروف گرفته؛ غول چراغ جادو، نارنیا و ... . 
ماجرای درباره‌ی دو دختر نوجوان است. مهیار (!!!) که او را مهی صدا می‌کنند و کمی بعد از گرفتن شناسنامه‌اش، پدر و مادرش فهمیده‌اند که این نام پسرانه است! آن‌ها زندگی معمولی‌ای دارند، از بچگی مهی با عمومسعود رفتار و آمد زیادی داشته‌اند و افسون، دختر عمومسعود بهترین دوست مهی بوده تا همین چند سال پیش که عمومسعود سود زیادی در معاملاتش می‌کند و زندگی‌شان از هم جدا می‌شود... حالا افسون در اتاقش یک کمد قدیمی دارد که مهی متوجه میشود از این کمد می‌توان وارد دنیایی دیگر شد؛ سرزمینی به نام گیئسه ... 

شروع داستان هیجان‌انگیز بود اما در ادامه، خصوصا وقتی به جلدهای بعدی می‌رسید دیگر جذابیت چندانی نداشت، به علاوه این که بعضی چیز‌ها خیلی توی ذوقم میزد. 
اولین چیزی که در داستان به چشمم آمد این بود که نویسنده چقدر خوب می‌توانست داستانش را تبدیل به داستانی کند که برای نوجوان درگیر با بحران هویت، مفید باشد، اما چنین چیزی در داستان دیده نمی‌شد! و از آن بدتر این‌که رگه‌هایی از اندیشه‌ی فمینیستی در داستان دیده می‌شد! دخترانی که به تنهایی همه کار می‌کنند، به خانواده نیازی ندارند و می‌توانند به تنهایی قهرمان باشند. در دنیایی که موجوداتی به شدت مردسالار وجود دارند، زن‌ها بی سر و صدا در حال پایه‌ریزی قیامی بزرگ علیه جنس نر هستند و حالا دختری از سرزمینی دیگر آمده و به آن‌ها کمک می‌کند و آن‌ها سرانجام موفق می‌شوند!
البته که جذابیت داستان کم بود و گره و قلاب محکمی که بتواند مخاطب را سه جلد با خود همراه کند هم نداشت... 

کتاب، کتاب نوجوان است اما به دلیل همین نگاه فمینیستی پنهان در دل داستان، آن را به هرنوجوانی توصیه نخواهم کرد. 
        

          آه خب، این سری کلا خیلی متفاوت بود برام، از هر 
کتابی که خوندم و فانتزی در فانتزی ای بود برای خودش. فکر می کنم شعبده باز بودن بیشتر شایسته 
ی خانوم ورزیه. جوری که داستان رو پیش می برن، اصلا نمیشه تشخیص داد که تو صفحه ی بعدی چی قراره رو کنن. هر دفعه ای که سعی می کردم یکی از اتفاقات آینده رو حدس بزنم شکست میخوردم و تکرار شدن این اتفاق نه تنها باعث ناراحتی م نبود بلکه باعث می شد بیشتر جذب داستان بشم، و اینطوری بود که تمومش کردم.
اکثرا داستان های فانتزی، یه بازتابی از واقعیتن که به نویسنده کمک می کنن فضای فکری خودشو به خواننده نشون بده و درک خودشو از جهان اطرافش به اشتراک بگذاره. هرچند که اون گونه ای که اسمش یادم رفته_ و اسم درازی هم داشت_ به نظرم نماینده ی انسان در آینده های دوره، ولی من نتونستم چیزی از اون موجودات آزار دهنده _ که فکر می کنم پشمالو هم بودن_ سر دربیارم. انسان های گذشته یا انسان های 
 متعصب و خشن؟ این تنها حدسیه که در موردش دارم.
در پایان اینو هم اضافه می کنم که، بعضی جاهای داستان، توصیفی که از مکان شده بود برام مبهم بود و فکر می‌کنم می‌شد که بهتر باشه، ولی خب هیچ اثری بی‌نقص نیست و چون منم یه انسان بی نقص نیستم، می تونم عاشق چیزهای ناقص باشم.

        

          🪾🍃
اگه بخوام نسبت به فانتزی های دیگه بگم (درصورتی که اصلا این کارو دوست ندارم و به نظرم هر کتابی باید با خودش مقایسه بشه) 
یکم هیجانش کمتر بود . اما به نوبه خودش موضوع جالبی داشت و شخصیت پردازی هم خوب بود.
ایرادی که داشت این بود : بعضی عبارت ها و کلمات نامفهوم بود و شاید اصلا بعضی جاها متوجه نمیشدم چیو داره میگه و رها میکردم اون خطو. ولی نخوندن اون خط باعث نمیشد چیزی از داستان نفهمم. 
نکته دیگه این که جلد سومش کند تر میشد . میخواستم اون تیکه های کند زودتر تموم بشه و رو اعصابم بود . ولی پایان خیلی جالبی داشت.
به هرحال میتونم بگم باحال بود و در جای خودش زیبا. ترکیبی از نارنیا و تاریخ و جادو!! 
🕸🪄