از نظر اسلام زن‌ها حق حضور در اجتماع ندارند؛ بلکه مکلف به حضور در اجتماع هستند. اگر زن‌ها حق حضور در اجتماع را داشته باشند، در این صورت زن می‌تواند از این حق استفاده کند یا نکند. بر اساس آیه «المؤمنون والمؤمنات بعضُهم أولياء بعض» زن‌ها حق ندارند در اجتماع حضور داشته باشند؛ بلکه مکلف‌اند حضور داشته باشند؛

حجاب آورده جمهوری اسلامی نیست. زن‌های ایران قبل از اسلام هم حجاب داشتند. حتی حجابشان به قدری تند و تیز بود که ویل دورانت البته به اشتباه، می‌گوید مسلمانان اول حجاب نداشتند و زمانی که با ایرانی‌ها آشنا شدند، حجاب سفت و سخت این‌ها را گرفتند و این شکلی شدند. اولاً آیات حجاب زمان پیامبر نازل شده و ارتباط مستقیم مسلمانان با ایران به زمان خلیفه دوم بر می‌گردد؛ بنابراین آن سخن از مبنا غلط است. ثانیاً نوع حجابی که قبل از اسلام در ایران بوده که زن را در پرده و حاجب می‌کردند اصلاً در اسلام مورد قبول قرار نگرفته است.

جامعه ایرانی فارغ از اسلامی بودنش نیز پوشش موجه داشته است؛ اصلاً ویل دورانت معتقد است مسلمان‌هاحجاب نداشته‌اند و ایرانیان حجاب را به مسلمان‌ها داده‌اند.

اشتباهی را که فمینیست‌ها از سال ۱۸۵۰ به بعد انجام دادند در جامعه ما تکرار شد. فمینیست‌ها به درستی معتقد بودند به زن‌ها ظلم شده است و باید برای زن‌ها کاری کرد؛ اما در اینکه چرا ظلم شده و چه شد که ظلم کردند و چه کار باید بکنند راه را گم کردند. گفتند زن و مرد مشابه‌اند و به زن‌ها تکالیفی دادند که سبب بروز ظلم‌های جدیدی به زنان شد. ولی بعداً این پست مدرن‌ها بودند که تا حدودی به داد زنان رسیدند.