شِرِک چهار با تم هری پاتر!
یا مرثیه ی نا تمام سدریک دیگوری!!!

پی نوشت: اگر کتاب هشتم هری پاتر نبود، بیشتر از یک امتیاز می دادم...
        

          شاید خیلی خاص نباشه، اما به یادآوری همه خاطرات خوش دوران هری پاتریستی میرزید:)
        

          [...یک نکتهٔ دیگر هم که همواره دربارهٔ رولینگ مطرح بود و الان هم با این چند داستان آخرش (خلاء موقت و این نمایش‌نامه) برایم بیشتر جلب توجه کرده‌ است این نکته است که رولینگ خیلی خوب نوجوان‌ها را می‌شناسد و به خوبی از افکار، احساسات و مشکلات و دغدغه‌ هایشان در این سن و سال‌ها خبر دارد. شاید اگر نویسنده نمی‌شد می‌توانست یک مشاور مدرسهٔ راهنمایی حرفه‌ ای بشود. مثلا این کتاب کلا شبیه «کنکاشی در مشکلات روابط پدر و فرزندی در رابطهٔ پدران مشهور و پسران نوجوانشان در بستری از فانتزی و افسانه» بود. خود مجموعهٔ‌ هری پاتر هم که یک کلکسیون از مسائل و دغدغه‌های ذهنی کودکان و نوجوانان در حال رشد بود. و شاید همین نکتهٔ‌ کوچک یکی از اساسی‌ترین دلایل موفقیت رولینگ بود: خلق شخصیت‌هایی که مخاطبانش با آن‌ها به راحتی احساس هم‌دردی کنند و حال یا گذشته‌ شان را در سیمای آن‌ها ببینند.[...
        

          به خاطر حس خوب برگشتن به زمانی که کتابای قبلیشو میخوندم، ۴ میدم. ولی به عنوان یه عنوان مستقل حقش ۳ هست. چون فراتر از یه داستان "خوب" نمیره و نقاط ضعف متعددی داره.