کتاب «نقادی نقد عقل محض» ترجمه فارسی هشت مقاله از نویسندگان مختلف درباره کتاب «نقد عقل محض» کانت است است. این کتاب، همراه با یک مقدمه، مشتمل بر هشت فصل است. فصل اول به تحلیل و بررسی مفهوم کلیدی خود یا نفس نزد کانت می پردازد و می کوشد تا از یک سو تمایز میان من استعلایی و من تجربی را روشن تر سازد و از سوی دیگر، استدلالات کانت برای دفاع از پیوستار و استمرار من را، که پیش شرط هر نوع شناختی است، بیان کند. فصل دوم به این مساله اختصاص دارد که کانت چگونه برای نجات دادن مابعدالطبیعه از زیر تیغ انتقادات، به نحوی کاملانوآورانه میان احکام تالیفی و احکام تحلیلی تمایز قائل می شود. به بیان دیگر نویسنده مقاله ضمن اذعان به وجود نطفه هایی از این تمایز در نظر پیشینیان (به ویژه لایب نیتس و هیوم) نوآوری کانت را در صدق پیشین مجموعه یی از احکام تالیفی می داند. فصل سوم می کوشد آموزه تالیف کانت را به مدد بررسی وحدت من استعلایی بیان کند و از همین رهگذر به بیان تفاوت من استعلایی با من ادراک تجربی پرداخته و برای دفاع از پیوستار و استمرار من، که پیش شرط هر نوع شناختی است و همچنین تبیین وحدت ابژه، از نظرات لاک و هیوم فراتر می رود. فصل چهارم به بازنگری درباره برهان های استعلایی به ویژه مبحث استنتاج استعلایی می پردازد و تنها به صرف بیان نظر کانت بسنده نکرده و به واسطه بیان انتقادات مطرح شده علیه کانت می کوشد تا از کانت فراتر رود. در فصل پنجم که «بیان کانت در باب مکان و زمان» نام دارد، نویسنده با تحلیلی منطقی- زبانی به نقد ایده پیشین بودن زمان و مکان در کانت و مخدوش ساختن استدلال های کانت می پردازد. در همین راستا فصل ششم، تحت عنوان «پاسخ کانت به هیوم: چگونه کانت می کوشد نظریه روگرفت هیوم را بر ضد او به کار بگیرد؟»، به بحث در باب پاسخ کانت به هیوم درباره ایرادی می پردازد که هیوم علیه علیت طرح کرده بود. هرچند نگارنده مقاله می کوشد تا با واکاوی دعاوی کانت به ایرادات هیوم پاسخ گوید، اما از سوی دیگر وی معتقد است که کانت برخی از پیچیدگی های موضع هیوم در باب ریاضیات را درک نکرده است. در واقع نویسنده تلاش دارد تا نشان دهد که کانت در چه بخش هایی موفق شده از انتقادات هیوم رهایی یابد و چه بخش هایی توفیقی نیافته است. فصل هفتم به بازخوانی مفهوم شیء فی نفسه نزد کانت در کتاب نقد عقل محض و تمهیدات می پردازد. نگارنده می کوشد تا با رجوع به کتب اصلی کانت و نقل قول های فراوان، هم مفهوم شیء فی نفسه کانتی را روشن کند و هم تفاسیر مختلف و متنوع نوشته شده پیرامون آن را تحلیل و واکاوی کند. این کتاب را مانند دفترچه راهنمایی برای خواندن «نقد عقل محض» می باشد و مقالات این کتاب تنها شرح و تفسیر مفاهیم کلیدی «نقد عقل محض» نیستند، بلکه اغلب رویکرد انتقادی هم دارند که مطلب نیچه در نقد مفهوم شیء فی نفسه کانت از جمله آن هاست.