هر گذشته ای درسی برای امروز در بر دارد. به شرط آنکه درست به آن نگاه شود. ما تاریخ خود را بیشتر در ضمیر ناآگاه خود حمل می کنیم. در حالی که نگرش آگاهانه تری از آن مورد نیاز است. 
ایران که در یکی از حساس ترین نقطه های جهان قرار داشته، برخوردگاه تمدن ها و ماجراهای بزرگ بوده است. تاریخ او در آسیا با تاریخ چین و شبه قاره هند و میان رودان (بابل و آشور) و آسیای صغیر (ترکیه) و عربستان و سایر کشورهای خاورمیانه، و به طریق اولی افغانستان و آسیای مرکزی، و در غرب با یونان و روم و بخشی از اروپا و نیز مصر و شمال آفریقا آمیخته است.
شاید کشور دیگری چون ایران یافت نشود که در طی یک دوران چند هزار ساله با این همه سرزمین و قوم و تمدن سر و کار داشته باشد، که تعدادی از آنها از صفحه روزگار محو شده و برخی دگرگونی عمیق یافته اند نتیجه آنکه ما گذشته از تاریخ سرزمین خود یک تاریخ مشترک با دنیا داریم. مثلا ایران و هند، ایران و یونان، ایران و عرب و غیره... که باید به آن بپردازیم.