چه لذتی دارد وقتی نویسنده­ای با استادی و به زیبایی به هدف می­زند. اریک امانوئل اشمیت در عشق نامرئی استعداد شگرفش را در شکستن هنجارهای اجتماعی و تغییر دادن بعضی از آن­ها بار دیگر به اثبات می­رساند. هرکدام از داستان­ها این مجموعه به ظاهر از چیز دیگری می­گویند ولی مخاطب با خواندن آن­ها آن­چه در زیر پنهان است را کشف می­کند: آن­چه را که قهرمانان را به تقدیرهای متفاوتی می­کشاند؛ عشق را که باید اشتیاقش را داشت. در طلبش بود و از آن دفاع کرد. و چه زیبا که نویسنده در موخره از شان نزول داستان­هایش می­گوید که این خود شیرینی مجموعه را دو چندان می­کند.