شاهکار
        

          خوندن این جلد ۹ ماه طول کشید، عملا انگار ماهی ۱۰ صفحه خونده باشم. :)
بخش زیادی‌ش به خاطر این بود که وسطش اون جایی که ازش کتاب رو گوش می‌کردم رو گم کردم و بعد تا بیام یه منبع جدید پیدا کنم، اون‌قدر درگیر چیزهای دیگه شدم که حس خوندن رو از دست دادم. از اون گذشته، کلا هری‌ پاتر رو معمولا موقع بافتنی گوش می‌دادم و طبعا این وسط‌ها که چیزی نمی‌بافتم، چیزی هم گوش نمی‌دادم.
به هر حال.
چیز زیادی ندارم که بگم. به یک سری چیزها باید دوباره و بیشتر فکر کنم. مطمئن شدم که واقعا مینروا مک‌گوناگل رو خیلی دوست دارم، احتمالا شخصیت موردعلاقه‌م از این جلد بود حتی. :)
و راستش با این‌که دلم می‌سوزه و غصه می‌خورم، نمی‌تونم جلوی خودم رو بگیرم و هری رو به خاطر اتفاقی که در اواخر این کتاب افتاد، مقصر ندونم. لااقل فعلا نظرم اینه، شاید بعدا تغییر کنه.
        

          اینم از این
کتاب پنجم که طولانی ترین جلد هری پاتر به حساب میاد برای من تا اینجا بهترینشون بود.
        

          I didn't use to like this book very much. In fact it was my third least favourite book of the series. It seemed unnecessarily long and it contained several heartbreaking events and even more annoying characters.
This time around though, it was totally different. I might as well go and say that this might be my favourite book of the series. It wasn't unnecessarily long, because it let us experience living in the magical world to the fullest. And the irritating characters just show how much of a good writer J.K Rowling is.
But the one thing that made The Order of the Phoenix exceptional for me, was that heartbreaking events. It wrecked me and brought me back to life again. Since I had gone through something similar to what happened to Harry at the end of the book I could understand his feelings after the "incident" completely. And I think at the end that's what we (readers) all look for in a good  book. A book that can offer us new and exciting experiences and at the same time some relatable subjects.