«خانه» اثر یودیت هرمان، نویسندۀ آلمانی، در سال ۲۰۲۱ منتشر شده. راویْ زنی است که تا پایان قصه نامی از او نمی‌رود، در کارخانه‌ی سیگارسازی کار می‌کند و پیشنهاد اغواکنندۀ شعبده‌بازی مسیر زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. خانه قصه‌ی مردمانی است که یک‌سره در جست‌وجوی رسیدن به موطنی آشنا و خون‌گرم‌اند و در تکاپوی گذر از جهان کهنه به نو. جست‌وجوگرانی که تلاش می‌کنند بر روزمرگی و روز‌مرْگی‌شان غلبه کنند و برای رسیدن به این هدف دست به هر تلاشی می‌زنند.
یودیت هرمان در این کتاب، بیش از آثار گذشته‌ی خود، ستایشگر زندگی است. از خاطره سخن می‌گوید و از تلاش؛ تلاش برای رستگار کردن یک گذشته‌ی چندپاره. شخصیت‌های هرمان در لحظه زندگی‌شان را سرشار از معنا می‌کنند و در لحظه آن را سپری می‌کنند. «خانه» روایتی شفاف است از گره‌های بازنشده تا میان‌سالی. هرمان عمیقا درگیر پرسش‌هایی هستی‌گرایانه است: دست غالب بر سرنوشت ما کدام است؟ چطور با پایان یک داستان عاشقانه کنار بیاییم؟ چطور تنهایی را بپذیریم؟ چطور رها کنیم و از نو بنا سازیم؟
این نویسنده‌ی خوش‌سبک، از زنی می‌گوید که خانه و کاشانه‌ی قبلی‌اش را پشت‌سر می‌گذارد تا در خانه‌ای کوچک کنار دریا، همه‌چیز را دوباره تجربه کند؛ اراده، دوستی، عشق و معنای زندگی. «خانه» دربارۀ زنی است که با جدایی از همسرش، در پی بازنوازی شناخت خود از خود، جهان پیرامون و مفاهیمی به قدمت حیات بشری است. هرمان در این اثر انگار از پوست خود بیرون آمده و جهان را از نظرگاه دیگری به تماشا نشسته است. و البته بسیاری منتقدان، این اثر را خودزندگی‌نامه‌ای در میان‌سالی دانسته‌اند.
چرا خواندن «خانه» خوب است؟
چون از مسیر انتظار ما فراتر می‌رود؛ چون فکر می‌کنیم می‌دانیم قرار است چه شود، اما مسیر روایت به‌شکلی پنهانی تغییر می‌کند و پرسشی پیش‌روی ما می‌گذارد که اغلب خودخواسته از آن دوری کرده‌ایم: بالاخره با این زندگی‌مان باید چه کنیم؟
از سال 1999 تا 2022 یودیت هرمان هشت جایزه‌ی ادبی آلمانی کسب کرده، از جمله جایزه‌ی فریدریش هولدرین در 2009. همچنین دو فیلم کوتاه و یک فیلم بلند از آثار او اقتباس شده‌اند. او کارش را با داستان‌کوتاه‌نویسی آغاز کرد و تا امروز دو رمان نوشته است: اول عاشقی و خانه. آثار یودیت هرمان در سراسر جهان بیش از یک و نیم میلیون نسخه فروش داشته است.