یک بار تمام پرهای پروازی تازه در آمده‌ی سورن را چیدند و بال‌هایش خونین و مالین شدند،فقط چون سوال کرده بود. دانش آموختن در آنجا ممنوع بود.

زندگی چیزی بیشتر از نبرده.

صبر می‌خواد که نمی‌دونم چقدر صبر دارین و مهم‌تر از همه، عزم راسخ می‌طلبه که عزم راسخ در قلب و سنگدان پیدا میشه جوانک. شرافت جغدهایی که در این مجلس می بینی نه به اون‌ها اعطا شده، نه از طریق اعمال دلیرانه حاصل شده. در حقیقت شرافت همیشه در برق پنجه‌ی نبرد یا پرواز در دنباله‌ی اخگر گرفته‌ی آتش‌باد یا حتی توانمند کردن ضعیف‌ها، ترمیم در هم شکسته‌ها، از میان بردن متکبر‌ها و با مبارزه با سواستفاده‌گر ها نیست. شرافت در قلب‌های مصمم و سنگدان‌هایی پیدا میشه که مقابل وسوسه‌ی رویاهای دروغین تاب می‌آرن، شرافت در ذهن کسیه که اونقدر قوه‌ی خیال داره تا درد دیگران رو درک کنه، درست مثل کاری که جغدی جوان دیشب کرد و کنار جغد ریزه‌ای کوچک نشست و در سکوت غمش رو در از دست دادن درخت، آشیانه، والدین و تخم درک کرد. تمام این‌ها در نهایت به شرافت ختم میشه و نگهبانان گاهول رو با قلبی پاک در شب به پرواز در می‌آره.

ما یه گروهیم، حالا هر جغدی هر چی می‌خواد بگه یا هرکاری می‌خواد انجام بده. ته سنگدانمون، ما یه گروهیم و این رو حس می‌کنیم. نمی‌شه پاکش کرد. ما همینیم که هستیم و می‌دونم و تو هم می‌دونی و همه‌مون می‌دونیم... حتی اون‌ها هم می‌دونن.