قربانی کتابی استثنایی است؛ روایتی از آن سوی جبهه ی جنگ جهانی دوم، روایتی از اوضاع کشورهای تحت اشغال جبهه متحدین آلمان و ایتالیا از دل اردوگاه فاتحان سال های اول جنگ. کورتزیو مالاپارته خبرنگاری ایتالیایی بود که با سمت سروانی در کشورهای مختلف جبهه متحدین می گشت و خاطراتش را مخفیانه می نوشت. او بلافاصله بعد از پایان جنگ این خاطرات را در قالب کتاب قربانی منتشر کرد، کتابی که خیلی زود به یکی از پرفروش ترین آثار آن دوره تبدیل شد.کورتزیو مالاپارته در سال 1898 در پراتو، نزدیک فلورانس، به دنیا آمد. در 1914 که شانزده ساله بود، از مدرسه ی چکونینی که در آن جا به تحصیل اشتغال داشت، گریخت و ایتالیا را که در آن زمان هنوز بی طرف مانده بود، ترک گفت. پای پیاده از مرز گذشت، به فرانسه رفت و به عنوان سرباز داوطلب در ارتش فرانسه پذیرفته شد. در شامپانی زخم برداشت و به دریافت نشان صلیب و نخل افتخار نایل آمد. کتاب او به نام فن کودتا، که نخستین کتاب بر ضد هیتلر بود، در 1931 در اروپا منتشر شد، اما فروش آن در ایتالیا و آلمان ممنوع گردید. بر اثر انتشار آن کتاب در ایتالیا محاکمه شد و به پنج سال تبعید به جزیره ی لیپاری، در شمال سیسیل، محکوم گردید. آلمانی ها در 1941 او را، به گناه مقاله ها و گزارش هایی که از جبهه ی روسیه به ایتالیا می فرستاد و در روزنامه ی کوریره دلا سرا چاپ می کرد، توقیف و به چهار ماه اقامت اجباری در اردوگاه های کار محکوم کردند. مالاپارته در آن زمان در ارتش ایتالیا خدمت می کرد و به سمَت مخبر و رابط جنگی در جبهه ی روسیه انجام وظیفه می نمود. این مقالات بعدها در 1948 تحت عنوان ولگا در اروپا می زاید در پاریس در یک مجلد انتشار یافت. از 1943 تا 1945، یعنی تا پایان جنگ جهانی دوم، در گروه «مبارزان ایتالیایی به خاطر آزادی» به فعالیت پرداخت و به عنوان افسر رابط بین سرفرماندهی نیروهای متفقین و پارتیزان های مبارز ملی در نبردهایی که رای آزادی اروپا از جمله ایتالیا درگیر بود، شرکت جست. مالاپارته در 1957 در مسکو به بیماری سرطان درگذشت.محمد قاضی از مترجمان بنام زبان فارسی است. او در 12 مرداد 1292 در مهاباد زاده شد. در کودکی نزد حسین حزنی مکریانی زبان فرانسوی را آموخت و شانزده ساله بود که با کمک عمویش به تهران آمد و تحصیلاتش را در دارالفنون ادامه داد. سال 1315 از دارالفنون دیپلم ادبی گرفت و برای تحصیل به دانشگاه تهران رفت و در رشته ی حقوق تحصیلاتش را ادامه داد. او در دانشگاه آموختن زبان فرانسوی را نیز پی گرفت و همیشه از بهترین شاگردان این زبان بود. قاضی در سال 1320، پس از اتمام تحصیل و خدمت نظام، به استخدام وزارت دارایی درآمد و در سال 1355 بازنشسته شد. وی در سال های خدمت در وزارت دارایی به کار ترجمه نیز مشغول بود و در همان سال 1320 با ترجمه ی رمان کلود ولگرد از ویکتور هوگو کار ترجمه را آغاز کرد. اگرچه قاضی تا سال 1329 فقط همین یک کتاب را ترجمه کرده بود، پس از آن بیش از پیش به ترجمه پرداخت و حدود 70 ترجمه از آثار نویسندگان بزرگ جهان بر جای گذاشت. شمار آثار بزرگی که با ترجمه ی او شناخته می شود بسیار است اما اغلب دون کیشوت را بهترین ترجمه ی قاضی می دانند که در 1337-1336 ترجمه اش کرد و برای آن جایزه ی بهترین ترجمه ی سال را نیز از دانشگاه تهران گرفت. قاضی پس از بازنشستگی به فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پرداخت و به همین دلیل در کارنامه اش ترجمه ی آثار رمان هایی برای نوجوانان نیز به چشم می خورد.قاضی در 1354 به بیماری سرطان حنجره مبتلا شد. او برای درمان بیماری به آلمان رفت و پس از جراحیْ تارهای صوتی اش را از دست داد و ناگزیر به کمک دستگاه سخن می گفت. او با وجود این مشکل به کار ترجمه ادامه داد. او در 24 دی 1376 در تهران درگذشت و در زادگاه خود، مهاباد، به خاک سپرده شد.