تم رمان بیشتر عاشقانست. پسری که برای رسیدن به دختری شبانه به خانه خالی پدر میرود تا هرچه میتواند را بدزدد. اما سهوا خانه آتش میگیرد و پدر تا حدی میسوزد!
از آن ور دیگر از آن دختر هم خبری نمیشود!
و بعد تغییر و تحولات مثبت در پسر
یمقدار تکراری و شعاری بنظرم اومد. هرچند قسمتهای خوبی هم داشت. روندش سریع و جالب بود
          

            سعید تشکری که خدا رحمتش کند، از آن دسته نویسندگانی بود که گمان می‌کنم اصراری به چاپ یک اثر درجه‌یک نداشته است. در بین آثارش هم کار محشر پیدا می‌شود و هم کتاب‌های ضعیفی مثل هندوی شیدا.
شخصیت‌های کاریکاتوری، تغییر و تحولهای شخصیت‌ها در نهایت سرعت و مسخرگی، شعارزدگی محض، خام بودن طرح داستان، خرده‌داستان‌های بی‌ربط به خط اصلی و...

شاید و شاید و شاید فقط برای فردی مذهبی که کتابخوان نیست و می‌خواهد به کتاب علاقمند شود مناسب باشد. شاید!