"امیل"، واقعا پسربچۀ  مشکل سازی است. این عقیدۀ  تمام کسانی است که در "لونه بریا"، زندگی می کنند. اما مادر امیل معتقد است که  آن ها در اشتباه اند؛ چون امیل در واقع پسربچه  شیرینی است که آرزو دارد همیشه مهربان باشد و به دیگران کمک کند. مادر امیل هر روز شیطنت های او را دردفترچۀ  آبی رنگی یادداشت می کند؛ از قبیل ماجرای زمانی که سر امیل داخل ظرف سوپخوری گیر کرد و حوادثی که پس از آن اتفاق افتاد و یا داستان آن روزی که مهمانی بزرگی در مزرعۀ  آن ها برپا بود و ناگهان امیل گم شد و پس از جست وجوی بسیار، در حالی که همۀ  سوسیس های جشن را خورده بود، در کمد پیدا شد و یا روز دیگری که او بدون اجازه، به دنبال پدر و مادر خویش برای شرکت در جشن راهی پادگان شد و دردسرهای بزرگی به وجود آورد. درست همان شب، پس از بازگشت از جشن بود که امیل به مادر نگران خویش قول داد که آهسته آهسته دست از شلوغ کاری هایش بردارد، اما او خوب می دانست که این قول عملی نیست.