اول خواستم این کتاب از جلال را نخوانم. فکر نمی‌کردم کتاب دندان‌گیری باشد. 
البته باید توجه داشت که کتاب‌های مونوگرافیک به دلیل پرداخت انضمامی و جزئی که به زیستِ افراد دارند پر از جزئیات هستند که اگر به حوزه دغدغه و مطالعاتی فرد ربط مستقیم نداشته باشد حوصله سر بر خواهد بود. 
اما دقیقا به دلیل همین پرداخت انضمامی و تطبیقی که جلال بین دو روستا از توابع قزوین انجام می‌دهد گاها اشاره‌های به شدت قابل‌تأملی برآمده از تجربه زیسته افراد در کمتر از ۱۰۰ گذشته ایران و ظهور امر مدرن چه با تمام ظواهر آن و چه با فرهنگی را به خوبی توصیف می‌کند.
البته خواندن این قبیل کتاب‌ها نیاز به دندان روی جگر گذاشتن است. چون خبری از فراز و فرود نیست...