بعد از مدت نسبتا مدیدی، ریویو برای این کتاب. 
این کتاب اولین کتابیه که توی اینترنی خوندنش تموم شد. البته از خیلی وقت قبل شروعش کرده‌بودم ولی خب تموم‌شدنش افتاد به دوران اینترنی. مثل اینکه ۱۷ بهمن ۱۴۰۲ اولین باری بوده که کتاب رو برداشتم بخونم:) و اینکه این کتاب هدیه محمد به من به مناسبت روز دانشجو در تاریخ ۴ دی ۱۴۰۰ بود. از قهستان خریدیم.
حقیقتش مدت‌ها بود که داشت خاک می‌خورد توی کتابخونه‌م و یه روز که احتمالا خسته و دل‌مرده بودم، این کتاب رو برداشتم و شروع کردم به خوندنش. دلم برای توصیف‌های فراوون از طبیعت تنگ شده‌بود؛ برای این مدل رمان کلاسیک فرانسوی. برای همین این کتاب بالزاک رو انتخاب کردم و خب انتخاب غلطی نبود. پر از توصیفات مناظر طبیعی فرانسه است. روح آدم رو جلا می‌ده. و منم مدت ها بود این مدل رمانی نخونده‌بودم و دلم تنگ شده‌بود. ولی خب دیگه از یه جایی به بعد حجم عظیم توصیف‌ها، حوصله‌ی من رو سر برد:) کتاب به شدت پرو ناپلئونه:)) و بخش زیادی از کتاب دلاوری‌های ناپلئون و سپاهیانش رو در جنگ‌های مختلف تعریف می‌کنه. بخش زیاد دیگه‌ای هم از کتاب توصیف تحولیه که یک پزشک در در یک دهکده و منطقه باعثش می‌شه و آبادانی وسیعی که در اون منطقه رخ می‌ده. جالب بود در مجموع ولی خب مثل اوژنی گرانده، کتابی نیست که پیشنهادش کنم! تا این‌جا که بالزاک چنگی به دل نزده:) 

دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ خوندن این کتاب رو تموم کردم به گواه یادداشت‌هام. اینترنی بخش نورو. جایی که بعد از قلب یکم نفس کشیدیم.