نمیدونم سال 91 بود یا 92 تازه دانشگاه می رفتم. نمایشگاه کتاب با سارا رفتم. 200 هزار تومن کتاب خریدم که اون موقع خیلی شد. گمونم قبل از گرونیای کاغذ و کتاب بود. طوری شد که خیلی با زحمت آوردمشون خونه. همون سال بزرگمهر حسین پور رو تو نمایشگاه دیدم که کتابشو امضا می کرد. همیشه از کتابی که امضای نویسنده ش رو داره خوشم میومد. حالا شما بگو من خزم ولی دوست دارم دیگه. کتابش رو خریدم و دادم امضا کنه. همون موقع ها خوندمش چون خوندنش سخت نبود و بیشتر عکس داشت! حالا بعد از چند سال باز برگشتم و خوندم. خیلیا گفتن اشارات سیاسی داره ولی به نظرم تا حد زیادی فرهنگیه. طنزش هم برخلاف اکثر طنزا که تاریخ مصرف دارند هنوز هم جالب و تازه بود.