حیفِ پول!!!!! هی پشت دستمو داغ می کنم که داستان ایرانی نخونم باز آدم نمی شم. نمی دونم نشر چشمه پیش خودش چی فکر می کنه یه همچین چیزایی رو چاپ می کنه، نه ایده داره، نه روایت داره، فقط یه سری ادا اصولایی که توی داستان نویسی مُد شده، بعد انتظار داریم نوبل هم بگیریم.‏ والا.‏