هرگز به ذهن شخصی که از ادراک بالای هنرهای تجسمی برخوردار باشد خطور نمی‌کند که نقاشی را هنری ساکت در نظر بگیرد... این سکوت میان‌تهی و بی‌کران است همچون سکوت گنبدهای عظیم کلیساها.

امان از این کلمات! امان از کلمات! چقدر به درد نخورید شماها! چقدر آدم از دستتان خسته می‌شود! یا خیلی زیاد می‌گویید یا خیلی کم! خوشا ساکت بودن! خوشا نقاش بودن!