"دویست و دهمین روز" داستانی است در چارچوب گفت‌وگوهای مفصل، متشکل از چندین بخش که ماجرای گشت‌وگذار دو دوست را در اطراف کوه آتشفشانی آسو در کیوشوی مرکزی تعریف می‌کند. این سفر واقعی سوسه‌کی در سپتامبر ۱۸۹۹ به کیوشو که در آن یکی از دوستان نزدیکش، یاماکاوا شینیجیرو، همراهی‌اش می‌کرد. آن دو برنامه‌ریزی کرده بودند که به کوه آسو صعود کنند، اما در روز دویست و دهم با طوفان روبه‌رو می‌شوند که بر اساس تقویم قمری، سنتا آن را روز همنشینی طوفان و گردباد می‌پندارند.

دو دوست داستان ما، کی و روکو، تقریبا بر مبنای شخصیت سوسه‌کی و یاماکاوا خلق شده‌اند. بخش زیادی از داستان شامل گفت‌وگوهای پرهیاهوی آن‌هاست که در غیاب هرگونه صحنه‌پردازی روایی پیش می‌رود. در لابه‌لای گفت‌وگوها شاهد توصیفات گاهوبی‌گاهی هستیم: اول از مهمانخانه‌ای که در آن می‌مانند و سپس از چشم‌انداز تاریک و پیش‌گویانه‌ای که در جریان صعود بی‌حاصل‌شان با آن مواجه می‌شوند.