-اگر چه نیمه پنهان ماه تاریک است
همیشه وسوسه انگیز بوده ظاهر تو.
        

          غزل پست مدرن به جنبشی ادبی در شعر فارسی اشاره دارد که از اواخر دههٔ هفتادِ شمسی توسط گروهی از شاعران جوان مطرح شد. بازی‌های زبانی، تصویر، هیچ‌انگاری (معناگریزی)، شکستن فرم، جدال با سنت، گسست روایت، چندصدایی، مرگ مؤلف، طنز و ریشخند و … را از مؤلفه‌های اصلی غزل پست مدرن می‌دانند.
__________________
این تعریفیه که توی ویکی پدیا از غزل پست مدرن پیدا میکنید.
در دنباله‌ی تعریف‌ها گفته شده پدرِ غزل پست مدرن  آقای "سید مهدی موسوی " هستن که خود ایشون آقای "براهنی" رو برای این لقب شایسه‌تر میدونن. البته منهم در همه موارد مرتبط و نامرتبط آقای براهنی رو شایسته تر میدونم.

در جای دیگه ای  در توضیح  این مطلب رو خوندم:
غزل پست مدرن» نقدی فلسفی، روانکاوانه، با رویکرد جامعه‌شناسی و… [ یا ترکیبی از همه اینها بر هستی پیرامون است و در سطح و برای خلق زیبایی صرف، متوقّف نمی‌شود [هر چند می‌توان همین عملکرد را خود تعریف زیبایی‌شناسی پسامدرن نامید! شعر امروز متنی فلسفی است یا اگر بهتر بگوییم فلسفه با ساختارشکنی و خزیدن در پرده ی تلمیحات خود را به شعر و متن ادبی نزدیک کرده است، پس مؤلّف به جای گنده‌گویی های رایج، به مخاطب اجازه می‌دهد که به عنوان یک فیلسوف، به کشف و تفسیر دست بزند و متن خود را بازآفرینی کرده و در ذهن خویش بنویسد. روش های تفسیر این نوع از اشعار قابل توضیح نیست، چون کلید و روش هر اثر در خود آن مدفون است یا به بیانی دیگر هر اثر در دنیای پسامدرن، خود یک ژانر ادبی مجزّاست و قواعد رمزگشایی مختصّ به خود را دارد. در واقع « هر هنرمند یا نویسنده ی پست مدرن در مقام یک فیلسوف است. متنی که می‌نویسد، اثری که خلق می‌کند از نظر اصول، تحت هدایت قواعد از پیش تثبیت شده قرار ندارند و نمی‌توان در مورد آنها مطابق با حکم ایجابی با به کار بستن مقولات آشنا در متن یا اثر هنری قضاوت نمود.»۱۰ هر چند گاهی این فلسفه ، نه در جهت تثبیت خویش، بلکه تنها در ردّ آنچه موجود است؛ قدم می‌گذارد ،یعنی ما با « بایدها » رو به رو نیستیم، بلکه با نسبی‌گرایی خاصّ این نوع شعر تنها « نبایدها »یی را داریم که حتّی این « نبایدها » نیز در هاله‌ای از شک و ابهام قرار داده می‌‌شوند.

خیلی خب ، باشه قبول . غزل پست مدرن تعریف خفن و دور از دسترسی که شما می فرمائید رو داره ، منهم باهاش مشکلی ندارم. حتی با اون نسبی گرایی خاصی که باعث میشه ارتباط برقرار نکردن مخاطب با شعر رو به ابله‌ بودن و کند ذهنیش نسبت بدید هم مشکل ندارم ( من یک ابله‌ هستم و از اعتراف بهش نمیهراسم) . اما شما این شعر رو که بعنوان نمونه انتخاب کردم ببینید و قضاوت کنید. شاید تعداد ابله ها زیاد باشن و شاید هم واقعا این شعر مزخرفه و پدر غزل پست مدرن  رسما ریده.

گراز از آلمان سمت بره‌ها برگشت/سر بریده‌ی خود را گذاشت داخل طشت/ گراز خیس بلد نیست با تو چت بکند( در متن کلمه چت با حروف انگلیسی نوشته شده )/ موبایل های شما خط نمیدهد در دشت/ تو میزنی با گیتار برقی زن را/ گراز میرقصد روی ریتم شیش و هشت/ گراز برمیگردد به قلب من ؛آلمان/ تو با همین اتوبوس میروی به سمت رشت/ کلیدِ منطقیِ تویی قبل از.../ دری که باز نبود و دری که بازنگشت/بدون نظم...و قانون...و علم و عقل و مرد/ گراز عاشق شد/ کنار پنجره رفت/ زیر گریه عاشق شد!!!!!
《صفحه ۵۱ کتاب》
.
میگویند آقای موسوی شعر خوب داره شعر بد هم کم نداره =)))
خب این مجموعه شعر احتمالا فقط به منظور آشنایی مخاطب با شعرهای بد ایشون گردآوری و چاپ زیر زمینی شده. دلیل دیگه ای به ذهنم نمیرسه برای صرف هزینه و انرژی.
.
آشنا ترین شعر این دفتر که حدس میزم ۹۹/۹۹ درصد ایرانیان مقیم اینستاگرام پارت دومش رو حداقل یکبار کپشن یا استوری کردن ، در ادامه میارم و باید بگم خودم شخصا و استثناعا دوستش دارم .جزو خوبهای نادر هستن ایشون.

پاییز آمده است که خود را ببارمت/ پاییز لفظ دیگر من" دوست دارمت"/ بر باد میدهم همه بود خویش را/یعنی ترا...به دست خودت می سپارمت!/ باران بشو، ببار به کاغذ سخن بگو/ وقتی که در میان خودم میفشارمت/ پایان تو رسیده گل کاغذی من/ حتی اگر که خاک شوم تا بکارمت/ اصرار میکنی که مرا زودتر بگو/ گاهی چنان سریع که جا میگذارمت/ پاییز من عزیز غم انگیز برگ ریز/ یک روز میرسم... و تورا می‌بهارمت/