این اثر یکی از بخش‌های کتاب افسانه قرون ویکتور هوگو است که مجموعه‌ای از اشعار و دست نوشته‌های او با موضوعات مختلف است. در این بخش او به سراغ پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) رفته و به نوعی سوگواره ای در رحلت ایشان و از فضایل و توصیه‌های حضرت در روزهای واپسین عمرشان است.
اشراف هوگو به شخصیت و احوالات حضرت رسول و برخی اتفاقات اواخر عمر پیامبر جالب توجه است.
          

            ...من، کلامی از زبان خداوندم
خاکسترم، چونان انسان و آتشم، همانند پیامبران
مسیح مقدمه‌ی من بود
چون سپیده‌دمان، که بشارت آفتاب را با خود دارد...