دشت بان شروع جنگ را روایت می کند. زندگی جریان دارد. خیلی رنگی و زیبا در خانواده ای که با آنها همراه می شویم و ناگهان جنگ آغاز می شود. طوری می آید وسط زندگی این خانواده که شما با تمام وجود حس می کنید چطور جنگ ها می تواند شهری را، روستایی را و خانواده ای را متلاشی کند. تا قبل از خواندن این داستان، با تمام وجودم چنین حسی را از شروع جنگ درک نکرده بودم. با اینکه فیلم ها و سریال ها و حتی کتابهای زیادی از جنگ دیده و خوانده بودم. اما این کتاب با توصیف های بکر و زیبا توانست حسی را به مخاطب منتقل کند که با هیچ فیلم و سریالی منتقل نشده بود. 
هنوز طعم نان بلوطی که مادر خانواده در غاری درست کرد، زیر زبانم است. آنقدر که این صحنه ها به زیبایی و با هنرمندی تمام به تصویر کشیده شده بود. 
خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد می کنم حتی اگر علاقه ای به خواندن کتابهای دفاع مقدس ندارید. چرا که این کتاب تلخی ها و شیرینی های نابی را به شما نشان می دهد که در هیچ کتاب دیگری ندیده و نخوانده اید.
        

          ناصر و خانواده‌اش ساکن روستایی حوالی قصر شیرین هستند. زندگی آرام و خوبی دارند که با آغاز جنگ و بمباران بعثی‌ها، همه چیز به هم می‌ریزد و مجبور به ترک خانه می‌شوند.
در راه متوجه می‌شوند عراقی‌ها دو طرف جاده را بسته‌اند و به سمت دشت‌ها و کوههای اطراف پناه می‌برند و دست آخر در غاری ساکن می‌شوند و مدتی طولانی آنجا زندگی می‌کنند
فراز و فرودها و رشد شخصیت ها به خوبی بیان شده است و تصویر سازی محیط طبیعی اطراف خیلی عالی از آب درآمده است