تپلی از مشهورترین داستان‌های کوتاه جهان است به قلم گی دو موپاسان، کسی که به داستان‌های کوتاه ساده ولی باظرافتش در عرصه‌ی ادبیات مشهور است. اغلب در کارگاه‌های داستان‌نویسی، برای معرفی یک داستان کوتاه رئالیستی استاندارد به داستان‌های کوتاه موپاسان ارجاع می‌دهند. از اقبال خوش مخاطب فارسی‌زبان مترجم‌های زبردستی به سراغ برگرداندن آثار او رفته‌اند. تپلی و بیست داستان دیگر ترجمه‌ای دوباره از مجموعه‌ای است که پیش‌تر به زبان فارسی برگردانده شده بود. 142 سال پس از چاپ نخست کتاب در فرانسه، کتاب برای بار دوم در زبان فارسی به همت نشر فرهنگ معاصر به چاپ رسیده است. 
تپلی نامی زنی است هرجایی و گمشده که علی‌رغم این، واجد صفاتی انسانی است که در این داستان می‌بینیم با همه‌ی انحطاطش چگونه بر طبقه‌ای سودجو که وطن را از پس جنگ مثل طعمه‌ای در چنگ دارند، شرف دارد. داستان در فرانسه‌ی بعد از جنگ در 1870 می‌گذرد و نقد طبقه‌ای است که نه‌آن‌چنان بی‌تعلق و ازخودگذشته‌اند و نه آن‌چنان بی‌چشمداشت به تغییر وضعیت. پس در موقع خود پای بر هر ارزشی می‌گذارند و وطن و هم‌وطنان خود را خُرد می‌کنند. تپلی از مهم‌ترین مکتوبات موپاسان است. به جز این داستان، در فهرست نام داستان کوتاه «گردنبند» به چشم می‌خورد که در عرصه‌ی داستان کوتاه رئالیستی شهره و مثالی است.
        

          نمی‌دونم داستان‌ها بر اساس سال انتشارشون چاپ شدند یا نه و من تقریبا داستان‌های یک سوم پایانی کتاب رو دوست داشتم و دو سوم ابتدایی کتاب فقط داستان بلند تپلی بود که نظرمو جلب کرد...برخی از داستان‌ها از نظر شیوه روایت منو یاد داستان کوتاه‌های ماشادو د آسیس در مجموعه کلیسای شیطان انداخت...البته که من همچنان رابطه‌ زیاد دوستانه‌ای با داستان کوتاه ندارم .

داستان‌هایی که دوست داشتم : گردن‌بند، خوشبختی،گیسو،تخت شماره 29، جنایت از نظر بابا بنیفاس، اعتراف،انتظار
        

          داستان‌های کوتاه و جذاب که غافلگیری‌های کوچیک دوست‌داشتنی داشتن.