این کتاب را مرحوم شهید مطهری معرفی کرده بودند و با معرفی ایشان بود که من ترغیب شدم به خواندنش. و خوشحالم که خواندم. 

نمی دانم چرا تا قبل از این انگار معنی تبیین را نمی فهمیدم! یعنی الان با خواندن کتاب حس می کنم کمی فضای «تبیین» برایم بیشتر واضح شده است. تبیین در چه حیطه ای؟! هر حیطه ای! دقیقش را نمی توانم توصیف کنم اما قشنگ حس می کنم فهم من قبل و بعد از خواندن این کتاب در حیطه تبیین کمی تغییر کرده است.

نویسنده کتاب روی تاریخ خیلی تأکید می کند. شاید واضح ترین جمله ای که خط فکری اش را در مورد تاریخ توضیح بدهد این جمله باشد که در صفحه 302 آمده است: «تاریخ عمل ها را برای حساب دنیا می نویسد و فرشتگان خدا برای حساب آخرت، و کسی که از حساب خدا هم نترسد باید از حساب تاریخ بترسد و بداند که این نامه عمل هم کوچک و بزرگی را فروگذار نمی کند و همه را به حساب اشخاص و امت ها می گذارد». حالا شاید من به این غلظت نتوانم حرف نویسنده را قبول کنم ولی تأکید نویسنده روی این مطلب در کتاب خیلی مشخص و واضح است و ریل گذاری مطالب براساس همین نکته ایست که می گوید. 

همانطور که مرحوم شهید مطهری در تعریف کتاب گفته اند این کتاب پیروزی خون بر شمشیر را در خط تبیین کامل نشان می دهد. نویسنده بارها تاکید می کند که اهل بیت (ع) قبل از بازگشت به مدینه مطمئن شدند که پیروز میدان شدند. تبیین این پیروزی کار فوق العاده ای بود که نویسنده انجام داده. البته این که می گویم فوق العاده نه آن که مطالبش را نشنیده باشید! که شنیده ایم خیلی اوقات. ولی چفت و بست هایی که نویسنده بین مطالب ایجاد می کند و نخ تسبیحی که درست می کند برای من تازگی داشت انگار. 

شاید تا قبل از وقوع ماجرای کربلا کتاب خیلی عادی به نظر برسد اما بعد از روایت کربلا، به گمانم کتاب اوج می گیرد و گل کار خودش را رقم می زند. 

الفاظ و نوع چینش مطالب روان است و برای همین دوره دوم دبیرستان به بالا می تواند کتاب را بخواند، البته اگر خسته نشود.