بعد از کتاب شهید چمران و میرزا کوچک خان جنگلی که شرحشان را در یادداشت های مربوط به خودشان نوشته ام، به عنوان یک نوجوان سالهای گذشته😁 این اثر آقای دکتر میرکیایی را بیشتر دوست داشتم.
انتخاب قسمت هایی از زندگی یعقوب لیث و چینش آنها کنار هم، داستانی یکدست و جذاب خلق کرده بود. داستانی که به نظرم توانسته است وجه تمایز این سردار ایرانی را نسبت به دیگر هم عصرانش نشان دهد.
این حس همراه بودن با داستان و قرار گرفتن بین شادی و غم را در حین مطالعه ی این کتاب، در رفتار پسرم می دیدم. اما در "آسوده اش نگذارید" و "سردار سبز" از این مدل واکنش ها در او کمتر دیده بودم.
کتاب خوب و مختصری است برای آشنایی با یعقوب لیث صفاری

        

          این داستان را در قطار تمام کردم. من وقتی فهمیدم که صالح به یعقوب لیث خیانت کرد و بعد از رسیدن به حکومت، از کشاورزان تهیدست مالیات‌های سنگین گرفت ناراحت شدم. ولی وقتی در ادامهٔ کتاب خواندم که یعقوب، صالح را هم کنار زد، در ذهنم به او آفرین گفتم!
یعقوب لیث با سپاهیانش لشکر طوق را هم شکست داد ولی متأسفانه قبل از شکست خلیفهٔ عباسی در بستر بیماری افتاد و به ملکوت اعلی پیوست. :(
عمرو برادر یعقوب لیث راه او را ادامه داد و مانند او عادل و باانصاف بود.

تاریخ مطالعه: ۱۴۰۲/۳/۱۴