ژوزه ساراماگو یک سال قبل از دریافت جایزه نوبل، یعنی در سال 1997 میلادی رمان «همه نامها» را نوشت. او در این رمان به توضیح فلسفی مرز میان مرگ و زندگی می پردازد؛ مرزی که بسیار نزدیک است و میتوان آن را در بایگانی یک اداره ی ثبت محقر و سنتی دید. در قسمت جلو یعنی قسمت روزمره و روشن آن، مدارک و مشخصات زنده گان و در قسمت عقب و تاریک آن، مدارک و سوابق مرده گان نگه داری می شود.
در این رمان، ساراماگو از تاریکی و ناشناخته بودن دنیای مرده گان به شکلی نمادین حرف می زند. کارمند ساده ی اداره ی ثبت که قهرمان این داستان و همنام با نویسنده کتاب است باید برای دستیابی به اطلاعاتی در مورد مرده گان با یک ریسمان خود را به نمادی از دنیای زنده گان (همان میز جناب رییس) ببندد و بعد در تاریکی بایگانی مرده گان گام بگذارد تا در آن قسمت گم نشود. همچنین او نقش اتفاق و تصادف را در زندگی انسانها بسیار بالا می داند؛ به طوری که یک تصادف ساده می تواند زندگی انسانی را به طور کلی دگرگون کند؛ همان گونه که با خواندن این رمان خواهید دید چه گونه یک کارمند ساده ی اداره ی ثبت با رویداد یک اتفاق ساده متحول شده و مسیر زندگی اش تغییر می یابد...