یازده داستان کوتاه با شخصیت های تقریبا مشترک.
پایان بندی داستان به عهده خواننده و یا در داستان های بعدی مشخصه.
کلا کتاب خوبی بود و ارزش خوندن داره.
        

          "آدم‌های متوسط به‌چیزهای متوسط فکر می‌کنند، اندازه آرزوهایشان متوسط است. دوست‌هایی که پیدا می‌کنند مثل خودشان متوسط‌اند، تفریحاتشان هم متوسط است. در کل کیفیت زندگی برایشان متوسط است."

فکر‌های خصوصی مجموعه‌ای از یازده داستان کوتاهه و هر داستان به یکی از معضلات اجتماعی امروزی می‌پردازه.
وجه اشتراک و محوریت این داستان‌ها زنان، دختران و مادرانی هستند که از خودشون و خواسته‌هاشون گذشتند. داستان‌هایی از فداکاری‌ها و تباه شدن‌ها که هیچ وقت بازگو نمی‌شوند.
(به جز چندتاش!)

تو همه داستان‌ها یه نوع استیصال، درماندگی و سردرگمی به خوبی قابل لمسه.
هر کدام کوتاه اما کامل، شخصیت‌پردازی‌ها به‌قدری خوب هست که توی همون چند صفحه بتونی بفهمی‌شون و براشون دل بسوزونی.
به‌نظر من سبک نگارش و دغدغه‌ها امضای یاسمن خیلی‌فرده. سرگشتگی و پرداختن به مهاجرت و دوری عزیزان مثل دو رمان قبلی ایشون در اکثر داستان‌ها محور اصلیه اما از اون‌جایی که هربار از یک زاویه و دیدگاه متفاوت به این مسئله پرداخته نه تنها تکراری و خسته کننده نیست بلکه انگار داستان‌ها با یک نخ نامرئی بهم متصل شده‌اند.
در واقع این یازده داستان قصه‌ی آدم‌هایی موازی‌ن که همگی به‌نحوی با ظرافت بهم مرتبطند.
اگه بخوام ریویو دیگه‌ای روی کتاب بنویسم احتمالا این‌طوری شروع خواهم کرد:
"فکر‌های خصوصی داستان یازده پرونده سوسن کلانی وکیل پایه یک دادگستری‌ست، داستان‌هایی که در اکثر آن‌ها زنان محکوم به شکست می‌شوند"
اگه به کتاب‌های معاصر ایرانی با ژانر اجتماعی یا داستان‌هایی با محوریت زنان علاقه دارید، احتمالا این کتابِ کم‌حجم بتونه گزینه مناسبی براتون باشه.
        

          کتابی ایرانی که روایتگر یازده زندگی که هریک با مشکلاتی نسبتا مشترک دست به گریبان هستند و  به خوبی میشه کلافگی و سردرگمی یازده راوی رو حس کرد.
(یک ستاره دادم چون تمامی داستان ها با پایانی شدیداً باز یا بهتر بگم اصلا پایان نداشت تموم میشدن اینطوری که من آخر هر داستان می‌پرسیدم خب آخرش چیشد؟؟چه اتفاقی افتاد؟چه تصمیمی گرفت؟)