باسمه
🔰 کتاب «راز پرواز» روایت حیرانی هست... انگار راوی هنوز در حیرانی ۳۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ گرفتار شده... مسیری که وقتی ما هم باهاش چند قدمی هم‌مسیر می‌شیم، علتش رو می‌فهمیم و بهش حق می‌دیم... بین شعله‌های آتش، بین کوه و دره، بین جنگل‌های ارسباران، توی هوای مه‌آلود و روی زمین گل‌آلود...

🔰 تصویر رسانه‌ای از شخصیت آقای رئیسی از خرداد ۱۴۰۰ به صورت جدی دچار اعوجاج شد؛ خاصه با توهین یکی از نامزدها... در ادامه هم بمباران شدید رسانه‌ای که روی تک‌تک جملات و کلماتشون متمرکز شده بود و بعضاً با تقطیع و بدون ارائه روایت کامل، تصویری کاملاً متضاد با شخصیت واقعی ایشون بازنمایی می‌شد. نتیجه اینکه متأسفانه نه‌تنها برای مخاطب مخالف‌خوان و مخاطب خنثی، بلکه برای مخاطبین همدل ایشون هم تلقی سادگی و عدم تخصص شهید، پررنگ شده بود. مسئله‌ای که تا آخرین روزهای حیات ایشون و حتی بعد از شهادت هم ادامه پیدا کرد...

🔰 روایت‌های آقای مجاهد از چهل روز آخر حیات شهید رئیسی، ضمن مرور بخش‌هایی از خاطرات گذشته، به جزئیات روش و منش مدیریتی ایشون و میزان تسلطشون به امور می‌پردازه. اون موقع هست که مخاطب می‌بینه شهید در ساختار صاحب‌نظر بوده، در ایجاد سازوکار سبک خودش رو داشته، در پیش‌برد امور جدیت و ابهتی داشته که شاید هیچوقت ندیدیم و موارد فراوانی از این دست...

🔰 من به نوع عملکرد و حتی بعضاً رویکرد آقای مجاهد در ایام دولت سیزدهم نقدهایی داشته و دارم؛ اما از طرفی به صداقت و حسن نیتشون هم اطمینان دارم. این ویژگی‌ها، توأمان با هم‌نشینی مدید با شهید رئیسی، روایت‌های قابل‌توجهی و قابل اتکایی از دوران مختلف مدیریتی شهید فراهم کرده؛ روایت‌هایی که بیش از هرچیز به آشنایی‌زدایی از تصورات ذهنی عمومی ما نسبت به شهید رئیسی کمک می‌کنه... 

🔰 خوندن این روایت و اطلاع پیداکردن از پروتکل کلی سفرها، روند برنامه‌ریزی، شخصیت حرفه‌ای کادر پرواز، نحوه تعامل اعضای نهاد با اخطارها و بسیاری موارد دیگه باعث رفع خیلی از ابهامات درخصوص سانحه می‌شه. ضمن اینکه مثل نخ تسبیحی، جزئیات اطلاع‌رسانی رسانه‌ای اون شبانه‌روز رو به هم پیوند می‌ده...

🔰 هم‌چنان فکر می‌کنم که بالاترین عیار مطالب، مختص بخش مقتل هست؛ از زمان جستجوی برای بالگرد تا تشییع... نکاتی گفته می‌شن که لااقل خودم تا الآن نشنیده بودم... بعضاً این‌قدر تلخ و جانسوز که شاید کمتر بشه فراموشش کرد... ترکیب احساسات بی‌پیرایه و جزئیات رویداد، صفحات غریبی رو رقم زده...

🔰 همین‌جا باید به یه نکته بسیار منفی اشاره کنم. متنی که پشت جلد نوشته شده، صرفاً بخشی از محتوای کتاب رو بدون هیچ مقدمه و مؤخره هست که اگه فقط نگاه به جلد بندازین، تصور می‌کنین انگار مرحوم شهید مصطفوی با غرض، موجب وقوع سانحه شده! در صورتی که وقتی متن کتاب رو می‌خونین، می‌بینین که آقای مجاهد چقدر از دقت و تعهد ایشون قبل و بعد از اون بخش صحبت کرده. حقیقتاً این حجم از کج‌سلیقگی در انتخاب متن پشت جلد، تأسف‌بار بود...

🔰 نویسنده در ابتدای کار، نتونسته تعادل روایت شخصی آقای مجاهد و روایت ایشون از شهید رئیسی رو برقرار کنه. بالآخره کتاب قراره روایت چهل روز آخر شهید باشه! این ضعف رو به نویسنده وارد می‌دونم و نه راوی؛ گرچه فکر می‌کنم در صورت داشتن فرصت کافی، چیزی نبود که از چشم ایشون مخفی بمونه...

🔰 خاطرم هست که توی جلسه رونمایی کتاب، نویسنده محترم گفتن که بیش از هفتاد جلسه مصاحبه با آقای مجاهد گرفته شده که براین‌اساس و به‌مرور، عناوین دیگه‌ای هم قراره با موضوع شهید رئیسی منتشر بشه. حقیقتش، به‌نظرم روایت این چهل روز آخر هم اگه توی بستر کلی روایت از شهید رئیسی قرار می‌گرفت، هم بهتر فهم می‌شد و هم آورده بیشتری داشت؛ چون مثلاً موضوعی مثل عملیات وعده صادق یک، هنوز هم محرمانگی خودش رو داره و آن‌چنان نکاتی ازش قابل طرح نیست... چه بسا نیاز به صبر و تأمل بیشتری برای طبع‌ونشر باقی کتاب‌ها باشه تا از هر نظر، جامع و کامل باشن...

✅ با وجود تمام انتقادهایی که به کتاب وارد کردم، در مجموع نکات مثبت اون برتری واضحی دارن. خلاصه اگه به صورت کلی شناختی از شهید رئیسی دارین، مطالعه «راز پرواز» می‌تونه آورده‌های خوبی برای شما داشته باشه.

پ.ن: بعض موقع‌ها یه کتابی می‌خونم که باعث می‌شه نسبت به یه اثر دیگه، حس عمیق‌تری پیدا کنم. بعد تموم‌شدن کتاب، قطعه هارداسان مهدی رسولی رو گذاشتم...
پ.پ.ن: اگه لطف کنین و برای شادی روح شهدای پرواز اردیبهشت، صلواتی قرائت بفرمایید خیلی ممنون می‌شم...

        

          یک سفر رویایی...
همراه بابا رئیسی🪻