شامل مجموعه‏ای از غزلیات امام خمینی درباره حالات عرفانی و اخلاقی است. سرایندة اشعار با بهره‏گیری از تعابیر و اصطلاحات شاعران و عارفان پیشین، معانی‏ای را که از طریق مشاهده و ارادت قلبی یافته، در قالب الفاظ و به صورت رمز و استعاره بیان کرده است. وی اشعار را به سبک عراقی سروده و از میان شاعران و سخنوران پارسی زبان عنایت خاصی به حافظ داشته و در آثار خویش بیشتر به استقبال از غزل‏های وی پرداخته است. در آخر کتاب، اصطلاحات و الفاظ مشکل اشعار به اختصار بررسی شده است.