باغچه ی محسن پر از بهار است. صدای پرنده ها قاطی باغچه است. دنیا قاطی انگشت های من است. چقدر نور و حسرت روی فکر های من راه می‌رود. دلم می‌خواهد مثل ارتعاش روی واقعیت بدوم. انگار افقی فکر می‌کنم.

ای عبور ظریف بال را معنی کن تا پر هوش من از حسادت بسوزد.

بگاه شنیدن موسیقی، از مکان به زمان جابجا می‌شویم. اما برای تماشای یک پرده یا یک پیکره، انگار از سیر زمان کناره می‌گیریم.

تنهایی من عاشقانه بود.