ساحل‌نشینان جنوب با تشنگی آشنائی و الفت دیرین دارند. تشنهٔ آب، تشنهٔ محبت، تشنهٔ حادثه‌ای که زندگی یک‌نواخت و بی‌رنگ و حالشان را نشاطی ببخشد و هر چیز تازه‌ای که حرکتی داشته باشد و رنگ مرگ از چهره‌شان پاک بکند.

کوچ مردم سواحل از سی چهل سال پیش شروع شده. مسئلهٔ کشف حجاب اولین علت بوده و بزرگ‌ترین ضربت بر مسلمانان متعصب آن حواشی. مأمورین قیچی و قداره بدست، بی هیچ مسئولیتی سراغ زن و مرد ساحل‌نشین می‌رفتند، توی کوچه و بازار برقع و بتوله از صورت زنان می‌گرفتند و دامن‌هاشان را می‌چیدند و کوتاه می‌کردند و مردها را که تمام سال یک پیرهن کتانی سفید بیشتر بر تن نداشتند مجبور می‌ساختند که کت و شلوار بپوشند. اما زن جنوبی هنوز هم که هنوز است برقع و بتوله بر صورت دارد این چنین تحولی را بهیچ صورتی نمی‌توانسته توجیه بکند. و مردم بناچار شب‌ها سوار جهازات شده راه دریا و دیار دیگر پیش می‌گرفتند.