روس‌ها اساسا رمان نویسن نه درام نویس ( چخوف بزرگ استثناست ) .
این نمایشنامه که به مرگ پوشکین میپردازه سخت خوان و سخت فهم و اساسا اجرا نشدنی یه. در یک نمایشنامه نسبتا کوتاه ما با حد اقل ۱۵ تا کاراکتر واقعی سر و کار داریم که ارتباط برقرار کردن باهاشون سخته.  شاید برای کسی که کارش تحصیل در رشته ادبیات روسیه باشه ، این نمایشنامه قابل خوندن باشه ولی برای آدم عادی خیر.
متاسفانه به غیر از پرده اول ادامه نمایشنامه کسل کننده و خسته کننده و غیر قابل خوندنه.
        

          بدون شک تمام نویسندگان روس قلم و زبان خود رو مدیون شخص بزرگی به اسم پوشکین هستند و بولگاکف این دِین رو با نوشتن این نمایشنامه ادا کرده.
 نمایشنامه درباره روزهای پایانی زندگی پوشکین هست و نکته قابل توجه روایت این نمایشنامه از زبان و دید اطرافیان پوشکین هست و خود اون در اثر حضور نداره و هیچ دیالوگی هم نداره.
 اجرای این نمایشنامه به دلیل مکان‌های مجلل و تعداد کاراکتر بالا کمی مشکل هست اما با طراحی صحنه درست و دراماتوری میشه این مسئله رو حل کرد. نه تنها همسر پوشکین بلکه اطرافیان و اشراف و دولت باعث مرگ اون و اعتبار اون شدن.
و در این نمایشنامه‌ی اقتباسی هم اثری از طنز و فانتزی بولگاکف وجود نداره.