محمدرضا شفیعی کدکنی، متولد 1318 در کدکن نیشابور، از شاعران برجست? معاصر است. مهارت های گران مایه ای در نقد ادبی و تصحیح متن های ارزشمند پارسی دارد. حضور درازمدت در دانشگاه تهران، خوش اقبالی شفیعی کدکنی را دوچندان کرده است. وی در متن و معرض تمام اتفاقات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در دوران پر از التهاب تاریخ معاصر ایران بوده است. .شفیعی کدکنی، دلباخت? زادگاه و ستایشگر خراسان بزرگ است و کوچک ترین و ناچیزترین  بهانه سبب می شود تا او در قالب استعاره، تشبیه، مجاز و کنایه و فرمالیسمی درهم تنیده شده، جام? گران قیمت و منحصربه فردی بر تن خراسان بپوشاند و از ناز و کرشمه هایش روایت کند. از طرف دیگر شفیعی کدکنی خشم و نفرت از مغول و تاتار را نیز با خود حمل می کند و چاووشی خوان قبیل? ایران است. خود را مسئول ایران می پندارد و همواره در رثای ایران و گام های زشت و پلشت مغول ناله سر می دهد..خراسان ستایی، مغول ستیزی، و فرمالیسم سه مو?لفه یا سه موضوع همگون یا ناهمگون شعر اوست. ترکیب این سه  مفهوم در کنار خردگرایی و سوگواری های تاریخی، هنگامه های نو و منحصربه فردی خلق کرده‎  است. رویکرد کتاب حاضر گذری بر متن و محتوای این سه  دیدگاه اصلی شفیعی کدکنی است.