عمر گران‌مایه‌تر از آن است که به مطالعه‌ی آثار آقای وکیلی صرف شود...
گاهی مطالب‌شان یا صوت‌هایشان را در برخی گروه‌ها ارسال می‌کنند، از اعتماد به نفس‌ ایشان همیشه شگفت‌زده می‌شوم...
تقریبا در زمینه‌ای نیست که به خودشان اجازه‌ی اظهار نظر ندهند!
اگر دیدید فردی در زمینه‌های گوناگون کتاب می‌نویسند و سخن می ‌‌گوید شک نکنید، تکرار می‌کنم شک نکنید، که آدم عمیق و متخصصی نیست و نمی‌تواند هم باشد...

در هر زمینه‌ای که می‌خواهید مطالعه کنید، کتاب‌های متخصصان آن حوزه را مطالعه بفرمایید.
          

            کتاب محی‌الدين شیعه خالص از محقق پرکار و خوش‌فکر،  محمد حسن‌وکیلی، ما را بیشتر  با ابن‌عربی آشنا می‌کند. تحلیل آقای وکیلی در مورد موضع محی‌الدين درباره ایمان حضرت أبوطالب بسیار محققانه است ولی در نتیجه‌گیری وی به بیان احتمالات بسنده می‌کند و می‌گوید: ممکن است در این مسئله مستضعف باشد یا تقیه کرده باشد. می‌توان تحلیل استاد وکیلی را به صورت نهایی‌تر در یک‌ نگرش توحیدی تکمیل کرد، همان‌طور که در همین کتاب این سخن در فصوص‌الحکم که پیامبر خلیفه‌ای برای خود تعیین نکرده را نه تنها خلاف تشیع محی‌الدين نمی‌داند بلکه آنها را یک سخن کاملاً شیعی تحلیل می‌کند!
 توجه به نگرش توحیدی محی‌الدین مسئله شیعه بودن یا نبودن او را در افقی بالاتر از اختلافات و رقابت‌های مذهبی قرار می‌دهد. 

 یادداشت تفصیلی: 
http://r1001.blog.ir/post/421