کتاب «تاریخ فلسفه قرون وسطی و دوره تجدد» اثر امیل برهیه، به بررسی عمیق سیر تحول فلسفه از دوران قرون وسطی تا آغاز عصر تجدد می‌پردازد. این کتاب بخشی از مجموعه جامع نویسنده درباره تاریخ فلسفه، به نام «تاریخ فلسفه» (هفت جلدی) است که تغییرات اندیشه بشری را در طول این دوره‌های حساس مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین در این کتاب، اهمیت چشمگیر دانشمندان ایرانی همچون ابن‌سینا، فارابی و غزالی مورد تأکید قرار گرفته و با واکاوی آثار و اندیشه‌های آنان، نقش برجسته فلسفه اسلامی در شکل‌گیری تفکر فلسفی غرب و ارتباط میان فلسفه یونان با اندیشه‌های اسلامی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
برهیه کتاب را با مرور تأثیرات فلسفه یونان باستان بر اندیشه‌های مسیحی آغاز می‌کند. او توضیح می‌دهد که چگونه فیلسوفانی مانند آگوستین قدیس و توماس آکویناس تلاش کردند بین تعالیم مسیحیت و فلسفه یونانی، به‌ویژه آرای افلاطون و ارسطو، پیوند ایجاد کنند. نقش کلیسا در شکل‌دهی به تفکر فلسفی و محدودیت‌هایی که بر اندیشه‌های آزادانه در این دوران تحمیل شد، از دیگر موضوعات برجسته این بخش است.
در ادامه، برهیه به ظهور رنسانس و تأثیر آن بر فلسفه می‌پردازد. این دوره که با تمرکز بر انسان‌گرایی همراه بود، زمینه را برای تغییرات فکری گسترده فراهم کرد. نویسنده به آثار فیلسوفانی مانند دکارت، اسپینوزا و لاک اشاره می‌کند که با طرح نظریات جدید، بنیان‌های فلسفه مدرن را شکل دادند. تحولات علمی، از جمله کشفیات گالیله و نیوتن، نیز در این بخش مورد بحث قرار می‌گیرد و تأثیر آن‌ها بر تفکر فلسفی بررسی می‌شود.