خوب بود.
ولی هنوز با اختلاف، قتل در قطار سریع‌السیر شرق و بعدش هم در جایگاه دوم قتل راجر آکروید، سَر ترن.
و البته پوارویی که هولمز را قورت می‌دهد:)


چرا انقدر صحافی‌ش بد بود؟! کتاب وا رفت.
 اونم تو دست منی که کتاب همیشه نوئه!
        

          اول از همه تشکر از آگاتا و پوآرو که انقد خوبننن…

شروع داستان خوب بود و خیلی سخت منتظری که یه اتفاقی بیفته و برسی به قسمت خوشمزه ماجرا یعنی «قتل»… که این اتفاق بنظرم یکم زیادی طول کشید و کش داده شد امااا وقتی که قتل اتفاق افتاد یهو زیادی اتفاق افتاد. :)
شخصیت سازی و صحنه سازی آگاتا باز هم بی‌نظیر، بالاخره خوابگاه بین‌المللی بوده و خیلی قشنگ تونسته روابط بین آدم‌ها با ملیت‌های مختلف رو به تصویر بکشه و حتییی چقدر برامون از «فرش ایرانی» گفت که مکان‌ها رو قشنگ کرده بود باهاش. :)
و پایان هم تقریبا میشه گفت غیرمنتظره بود اما بنظرم این یکی برخلاف بقیه که خوندم تا حدی قابل حدس بود، دقت کنید «تا حدی». و نکته آخر اینکه حس می‌کنم پایانش به قدر کافی خوب نبود و انگار نمی‌دونست چجور با خواننده خداحافظی کنه. چرا آگاتا؟ چرا؟ :(
        

          خوب بود ، همونی بود که از آگاتا کریستی انتظار میرفت و من کلا سبک ایشون رو میپسندم
        

          این دومی کتابی است که از پوآرو خواندم (بعد از قتل در قطار سریع‌السیر). بسیار زیاد از پوآرو و شرلوک نوشتند و اگر یکی را دوست دارید و سراغ دیگری نمی‌روید سخت در اشتباه هستید. موقع خواندن کتاب اسم‌ها گیجم می‌کرد و به نظرم با دقت بیشتری اسم‌ها را بخوانید تا از روند ماجراها بهتر آشنا شوید. مثل همیشه یک عالمه اتفاق ریز و درشت در داستان می‌افتد که غیرقابل پیش‌بینی هستند و با این که هر سال کی عامله داستان و فیلم پلیسی ساخته می‌شود هنوز این پوارو و داستانش برایم پر از ریزه‌کاری‌هایی بود کهجلت توجه می‌کرد. راستش را بخواهید پوآرو در این داستان خیلی کمتر حضور دارد اما مثل همیشه شمه کارآگاهی‌اش باعث می‌شود ماجرا حل شود و یک «دست مریزاد» بهش بگوییم.
        

          پوآروی عزیزم