یادداشت میکُو

        خب، حقیقتا آگاتا کریستی از بهترین‌های جنایی نویسه. 
اگه بخوام این کتابشو با باقیِ کتاب‌های دیگه‌ش مقایسه کنم ، اونقدرها گیرا نبود...و متاسفانه چیزی که بیشتر اذیتم کرد حضور مجرم در صحنه بود(یکجورهایی از خودم ناامید شدم وقتی مجرم رو گم کردم)و  با اینکه  نویسنده سعی کرد تا همه بهش شک داشته باشن و  در عین حال تو پاسکاریِ بین اشخاص گم بشه. و رویارویی  پوآرو با این پرونده مثل این هست که تو از اول میدونی داستان چطور قراره پیش بره. به شخصه همچین پلاتی رو خیلی می‌پسندم.  درگیری‌های ذهنی که با خوندن صفحه به صفحه‌ی کتاب بهت تحمیل میشه:)