وقتی خریدمش، فکر میکردم در عالم کوچیکی خوندمش، ولی وقتی خوندم اصلا چنین داستانی رو یادم نبود
و خوب خیلی پایانش برام جالب نبود. یعنی داستان خاصی رو تعریف نمیکرد غیر از آشنا کردن بچه ها با یکسری اسامی پارچه و پوشاک . اسامی که منم یکسریشون رو نشنیده بودم
و خوبیش این بود صفحه آخر برای هر اسم توضیحی نوشته بود و برای منم جالب و مفید بود
مثلا اینکه فهمیدم بَرَک یه پارچه ضخیم بافته شده از کرک ه
        

          دوستان در سالگرد درگذشت مرحوم احترامی بیایید به احترامش یادی کنیم از آثار ساده و سالم و آموزنده ش.
 امروز که بازار کتاب کودک مملو از کتاب های ترجمه است میفهمیم این مرد چه کار بزرگی کرده با کتاب هایش
پارسال این داستان موزون روان را روی یک ضرب تنبک که از اینترنت دانلود کرده بودم برای دختران خواندم و ضبط کردم. وسطهاش یک جا دخترم طاقت نیاورد سکوت را رعایت کند و بلند داد زد "بابا" :) من میتوانم بگویم این کتاب را حتی از "حسنی نگو یه دسته گل" بیشتر دوست دارم.

در خانواده ما کتاب های مرحوم احترامی از بزرگ تر ها به کوچکترها به ارث میرسد و برای مثال این کتاب متعلق به برادر خودم بود که رسید به دخترم
        

          خیلی کتاب بامزه و شادی هست
من و خواهرم بچه بودیم عاشق این کتاب بودیم، هنوزم بعد از گذشت بیش از ۱۵ سال، بازم بهش علاقه داریم
ما انقدر این کتاب رو خوندیم‌و ورق زدیم که کتاب کاملا پاره و آش و لاش شده و اصلا جلد نداره چون از بین بردیمش😄
نکته مفیدی که در کتاب وجود داره، آوردن اسامی پارچه ها و وسایل گوناگون و قدیمی هست، که در انتهای کتاب معانی کلمات آورده شده و آشنایی خوبی به بچه میده