از ترجمه‌های حسن کامشاد، چند عنوانی خوانده‌ام. که همه درخشان و به‌یادماندنی بوده‌اند. از "دریای ایمان" تا "عیسی" و از "قبله عالم" تا "دنیای سوفی" و دیگران. با خواندن خاطرات این مدیر عالی‌رتبه‌ی نفتی گذشته و مترجم گزیده‌کار امروز، و آشنایی با شخصیت جالب او، انگیزه یافتم سراغ دیگر ترجمه‌هایش هم بروم.
        

          نثر سبکبال و درس آموزی ست که تجربه عمر حسن کامشاد و دوستانش مثل مسکوب و بزرگ علوی و داریوش شایگان و یارشاطر و ..‌. می‌گوید
        

          آنچه در خاطرات بسیاری -از جمله کامشاد- چشمگیر است، اطاعت چشم و گوش بسته صدها جوان نخبه از حزب توده و بعدها سرخوردگی به خاطر عمر هدر داده است. سرخوردگی‌ای که در برخی چون مسکوب تا آخر عمر باقی ماند و بر تلخی زندگی افزود.