مثل بقیه کارهای پرتقال از نظر گرافیک و تصویر گری جذاب بود.همین اسمش هم آهن ربا داشت.چند باری با خودم فکر کردم یعنی داخل این کتاب با این اسم با مزه چیست؟ 
دل را یکی کردم و کتاب را برداشتم.ولی حالا که تمامش کردم هم نمی دانم در مورد چیست!
کتاب چند بخشی بود و بعضی بخش ها مثل سریال پیوسته یا قسمت های مجزا بودند.
زبان کار طنز بود و تا حدودی لبخند محوی روی صورت می نشاند.
نکته مثبت توجه خاص نویسنده به استفاده از شعر قدما و اقتباس از آن در نوشته هایش است.ولی تا دلتان بخواهد در بقیه بخش ها اراجیف را به هم بافته .فقط می خوانی و رد می شوی.حتی به راحتی نمی فهمی متن و نویسنده چه می خواستند بگویند؟
چند مورد طنز ریز و  زیر پوستی سیاسی به حالت تکه اندازی در کتاب رویت و کشف شد.
از آنجایی که نمی توانم کتاب را نصفه نیمه رها کنم،به  رنج و مرارت تا انتهای کتاب را رفتم.
طنز هایی در مورد ارتباطات اجتماعی و رفتار فردی و اجتماعی درون مایه‌ی کلی کتاب بود.
خلاصه
اگر فقط می خواهید نوجوان خوش باشد و اگر چند فحش هم این وسط ها بود و خواند،مشکلی ندارد،این کتاب را برایش بخرید.

*کتاب مناسب +۱۵ است *

#طنز
#حیوانات
#ضرب_المثل
#دزدی
#سبک_زندگی
        

          انّه هو اضحک و ابکی!

از جمله نکات درخشان کتاب:
۱. پیوند با ادبیات درجه‌ی یک بزرگ‌سال. این مهم، از طریق شوخی با شاعرهای بزرگ و شعرهای‌شان و دیگر شخصیت‌های ادبی صورت گرفته‌است.
همان‌طور که در این کتاب با حافظ و سعدی و باباطاهر و ابواسحاق اطعمه شوخی می‌شود، با اخوان ثالث و سهراب سپهری و احمد شاملو هم شوخی می‌شود!
شوخی‌هایی که هم مفرح است و هم جنبه‌ی آموزشی پنهان دارد.
بی‌تعارف من این کتاب را به‌خاطر همین ویژگی‌اش دوست دارم. نویسنده دغدغه‌ی ادبیات دارد و بلد است که چه‌گونه نوجوانان را دعوت به ادبیات بزرگ‌سال بکند. این، عالی و ضروری است. کاشکی کتاب‌های درسی ادبیات فارسی هم بویی از این مطالب می‌بردند!
همین‌جا از نقش چشم‌گیر ضرب‌المثل هم یاد کنم..

۲. چندقسمتی‌بودن برخی از روایت‌ها و حکایت‌ها. به این صورت که چند شخصیت محدود و یک‌سان، حول یک موضوع رخدادهایی را روایت می‌کنند؛ اما در چند بخش که این بخش‌ها هم در کتاب پراکنده شده‌اند.

۳. ارتباط مستقیم گرفتن با مخاطب. به این صورت که نویسنده از مخاطب می‌خواهد که مثلا ابتدا برود فلان بخش را بخواند و سپس ادامه دهد. و کلا نویسنده در تعامل با مخاطب است.

۴. برخی جمله‌ها تکرار می‌شوند به‌گونه‌ای که در انسجام‌بخشی موثرند. 
"ته‌دیگ می‌خورم، پس هستم!"