کتاب های رئالیسم جادویی ژاپنی سبک خاص و منحصر به فرد خودشون رو دارن که این امر باعث میشه این دسته از کتاب ها مورد پسند خیلی از اقشار کتابخون نباشه که علت منحصر به فرد شدنش تاحدودی میشه از غالب بودن بیش از اندازه غم در روند داستان و تصویر کشیدن غم با مسائل جادویی و معنوی نام برد.نقطه قوت اول کتاب تصویر سازی و فضا سازی قوی نویسنده بود و جزئیات به قدری زیاد نبود که ذهن خواننده درگیر جزئیات نا مربوط بشه و به قدری هم کم نبود که خواننده در فضایی از ابهام بمونه.نقطه قوت دوم کاراکتر پردازی به شدت قوی بود و هیچ کاراکتری از لحاظ ظاهری و رفتاری در ابهام نبود و پردازش کاراکتر به طوری انجام شده بود که تمامی کاراکتر ها ملموس و واقع گرا بود.سومین نقطه قوت ادامه دادن روند داستان از دیدگاه چند کاراکتر بود که باعث میشد روند داستان روان تر و واضح تر پیش بره.برای من به شخصه اینکه کتاب فصل های کوتاه اما جذاب و گیرا داشت خیلی جالب بود و یک چیزی که خیلی به نظرم عجیب بود کاراکتر سوکی بود که نویسنده با تاکید بخشی از ویژگی ظاهریش خواننده رو امیدوار میکرد علت این ویژگی رو در نهایت بفهمه یا این ویژگی ظاهری ربطی به روند داستان داره اما این قضیه در حد چند بار اشاره نویسنده باقی موند و کلا به نظرم رفتار های کاراکتر سوکی به نسبت بقیه کاراکتر ها در ابهام بود که شاید نویسنده با قصد و منظور این مرموز و مبهم بودن رو برای کاراکتر سوکی در نظر گرفته بود.درمورد بخش جادویی و معنوی کتاب برخی از موارد علت اوری خاصی براش اورده نشد و باعث میشد ذهن خواننده به بازی گرفته بشه و به شدت علت این موارد رو بخواد ودنبال علت بگرده که نویسنده با نیاوردن علت برای این موارد تا حدودی خواننده مایوس میکنه که گرچه این مورد در کتاب های رئالیسم جادویی جزو موارد نرماله اما با توجه به نحوه پردازش کتاب توسط نویسنده عدم علت اوری کمی باعث ضعف محتوا داستان میشه وبه صورت کلی  این کتاب جزو کتاب های قوی در ژانر ادبیات ژاپن و رئالیسم جادوییه اول کتاب شاید خیلی هیجانی و گیرا نباشه اما بعد از گذشت یک سوم داستان،کتاب خواننده رو به شیوه خودش ترغیب به ادامه دادن میکنه و  اگر میخواین ادبیات ژاپن رو شروع کنین این کتاب میتونه جزو گزینه های خوب برای شما باشه.
        

          مسئله ای در مورد انسانها هست که بسیار به آن علاقه دارم اینکه آنها نمیتوانند با فکر تنها بودن کنار بیایند به عنوان مثال به یک آیین متوسل میشوند متوجه موضوع دیگری نیز شده بودم که بین همه ی آنها مشترک بود اینکه اکثریتشان به یک نیروی والا اعتقاد دارند گویی فکر میکردند که تنها و بیکس ماندن در جهان بسیار دردناک است و از آنجایی که پذیرفتن این موضوع برایشان غیر ممکن بود به قدرت برتری نیاز داشتند تا همیشه مراقبشان باشد 
این مسئله شگفت انگیز.بود. ترس ،عشق سردرگمی ،امید ایمان 
سوای غبار فضایی و ریز شهابهایی که گهگداری از کنارم می گذشتند من در اینجا در فاصله ۵۷۷ کیلومتری از سطح زمین قرار داشتم و کاملاً تنها بودم .
در اینجا نه قلمروی ملکوتی وجود دارد و نه یک عالم مطلق. متأسفم انسان.

        

          اگه به داستان خیالی و فانتزی علاقه دارید پیشنهاد به خواندن میکنم.