ا.هنری قلم ساده و خوشخوانی داره، داستانهایش بیشتر سرگرم کننده ان تا عمیق، و تم غالبشون اینه که توی پاراگراف آخر یا جمله ی آخر داستان غافلگیرت میکنه
        

          یکی از ویژگی‌های داستان‌های اُهنری غافلگیر کردن مخاطبه. با  اینکه بعد از خوندن چندتا داستان مخاطب متوجه این مسئله میشه و آماده‌ی غافلگیر شدن هست باز هم پایان داستان براش غیر قابل پیش‌بینیه. اما این غافلگیری همیشه در راستای پیرنگ داستانه و نویسنده  در طول داستان نشانه‌گذاری کرده. نشانه‌هایی که معمولاً به اونها بی‌توجه هستیم. داستان‌های اُهنری ساده و صمیمی هستن و قصه دارن. بعد از اون خیلی‌ها این سبک رو دنبال کردن. بهش می‌گن داستان‌های لطیفه‌گونه. چون دیگه لذت کشف نداره. اما انقدر خواندنی هستن که میشه بارها خوندشون و لذت برد.
        

          با کتاب‌خوانی انسی نداشتم. دوستی گفت با اُ. هنری شروع کن. واقعاً مجذوب کننده بود. یاد پایان‌های غیرمنتظره‌ی آمیخته با طنزش هنوز بعد سالها لبخند بر لب می‌نشاند.