تمام ارادت من به آیت‌الله قاضی از جایی شروع شد که این کتاب را خواندم. تمام معرفتی که در وادی‌السلام هنگام زیارت مقبره‌ی ایشان داشتم هم از همین کتاب بود.
بخوانید. بخوانید. و بخوانید.
        

          اگه میخواید قلم فرساییِ ضعیفِ نویسنده رو بخونید این کتاب رو شروع کنید ولی اگه میخواید درباره خود آقای قاضی اطلاعات کسب کنید سراغ این کتاب نرید.

عنوان فرعی کتاب خیلی احمقانس، نوشته «ناگفته‌های از زندگی آیت‌الله قاضی» در حالی که نویسنده یا از کتابای دیگه منبع آورده یا از سه چهار تا مصاحبه آخر کتاب استفاده کرده که حرفای تو اون مصاحبه‌ها تاحالا تو ده جای دیگه هم گفته شده.
        

          همه آدم در طول زندگی مصرف کننده اند. هوا و غذا و چیز های دیگر را مصرف میکنند و فقط تعداد اندکی از افراد هستند که پس از مرگشان تولیداتی از آن ها باقی می ماند. از برخی افراد صرفا چند اثر  هنری و کتاب باقی می ماند و از برخی دیگر چند قلم وسیله زندگی.
اما نادرند انسان هایی که تولیدات آنها انسان باشد. سید علی قاضی معلم بزرگترین انسان هایی است که در یکصد سال اخیر زیسته اند. آیت الله بهجت، علامه طباطبایی و ده ها شاگرد در این تراز که هر کدام دنیایی هستند بنشسته در گوشه ای تنها گوشه ای از دستاورد های زندگی سید علی قاضی هستند. 
گاهی ماها ملتفت نیستیم اصلا برای چه به این دنیا آمدیم و به کدامین سوی باید حرکت کنیم...
وقتی هم میگویند «توحید» تصور میکنیم همین که میدانیم خدا یکی است یعنی علم التوحید را در دست داریم ... بهتر است این کتاب را بخوانید تا بدانیم توحید چیست؟ راه کجاست؟ و انسان گاه تا کجا می تواند بالا برود.
        

          بعضی از افراد بعد از ۷-۸ سال می رفتند و دیگر نمی آمدند و آقای قاضی می فرمود این طبیعی است. این راه شرح صدر و استقامت می خواهد و آن که استقامت نداشته باشد ... نمی تواند. 

ص ۱۴۳ کتاب
        

          یه مدت بعد از کهکشان نیستی این کتاب خوندم و  باعث شد این کتاب  جلوه و اثر بیشتری برام داشته باشه. به نظرم اگه قصد مطالعه دارید بهتره اول کهکشان نیستی خونده بشه بعدش این کتاب. مواردی در هر دو کتاب آورده شده که البته خوندن دوباره اش و حتی چند باره می‌تونه حس و حال خوبی ایجاد کنه.
این کتاب دوست داشتم به خاطر اینکه لحظاتی رو رقم می‌زنه که انگار بین خوبان داری نفس میکشی. 
        

          قله ی توحید و کوه عرفان
چه میفهمیم ما بیچاره ها این بحث ها را. هنگ می‌کنیم و افسرده می‌شویم. 
و کرامت قاضی کور را بینا کردن و بیمار را شفا دادن نبود که کرامتش زنده کردن دل ها بود، احیای قلب ها بود.
        

          حالم رو خوب کرد 
        

          با عرض سلام و احترام.
شرح حال آیت الله قاضی طباطبایی. 
من در ابتدای ورود به دوران جوانی این کتاب رو خوندم واز آن موقع با این شخصیت عظیم و برجسته اشناشدم، عجب سرگذشت و  کرامات عجیبی داشتن. این کتاب برای من تاثیرگذاربود