توی این کتاب نویسنده میاد با دو اصل شروع می‌کنه که به نظرش موردقبول اکثریت هست یک این که از لحاظ اخلاقی نباید به حیوانات رنج برسونیم و دوم این که با این که حیوانات اهمیت دارند انسان‌ها مهم ترند

قدم بعدی نویسنده این بود که با تکیه بر این دو اصل خواننده را به چالش بکشونه و با مثالی شروع می‌کنه از فردی به نام مایکل ویک که سگ‌ها رو به جون هم می‌انداخت از جنگ سگ‌ها و آزار اون‌ها لذت می‌برد که این رفتارش باعث خشم خیلی از مردم شد. در ادامه نویسنده با چندتا استدلال خواننده رو به این‌جا می‌رسونه که ما فرقی با مایکل ویک نداریم و با مصرف گوشت و دیگر محصولات حیوانی به آزار و رنج حیوانات می‌پردازیم
درسته که تفاوت روان‌شناختی وجود داره بین کسی که مستقیم به آزار حیوانات می‌پردازه با کسی که محصولات حیوانی استفاده می‌کنه ولی از لحاظ اخلاقی تفاوتی بین این دو گروه نیست.
و نویسنده معتقده بین این رفتارهای به ظاهر حیوان دوستانه و مصرف گوشت و سایر محصولات حیوانی تناقض وجود داره

در ادامه همین بخش اول کتاب به مضرات فاجعه‌آور دامداری‌های صنعتی به محیط زیست هم اشاره می‌شه و همین طور این کتاب فقط درباره‌ی مصرف گوشت نیست و مصرف لبنیات و تخم‌مرغ را هم از لحاظ اخلاقی بررسی می‌کنه که در تولید آن‌ها هم رنج بسیاری به حیوانات می‌رسه.

در بخش دوم کتاب هم یک تعداد زیادی از بهانه‌ها و سوال‌هایی که افراد مختلف برای مخالفت با رژیم وگان میارند رو جمع‌آوری کرده و به اون‌ها پاسخ داده تا بهانه‌ای دست خواننده نماند هر چند من معتقدم کسی که نخواد قبول کنه بازم بهونه میاره
        

          مطالعه کتاب را برای این شروع کردم که اصلا یک بار ببینم این جماعت وگان حرف حسابشان چیست.
در تجربه های قبلی ام از رو به رو شدن و دیدارهای اتفاقی با اهالی این سبک زندگی همواره ایشان را آدم های پر فیس و افاده  ای یافته بودم که اغلب دوست داشتند بیش از سوادشان حرف بزنند.
اتفاقا کتاب هم  جوابیه ای بر این رویداد داشت.
ساده گفت: ببینید همه جا و همه طرز تفکری آدم مزخرف دارد، پس آن را بسط به همه ندهید لطفا.
به نظرم منطقی آمد. احتمالا شانس من بد بوده.
اما خود وگان انقدری که من فهمیدم یعنی دوری جستن از خوردن هرچیزی که حیوانیست، گوشت حال چه از خشکی به دست آمده باشد یا دریا یا مرغان هوا ، لبنیات و تخم پرندگان و خلاصه هر فرآورده ای که از حیوانات می شود گرفت.
قصدشان هم اصلا فاز سلامتی جسم و روح و ... نیست. رو راست یک فلسفه ی اخلاقی دارند برای اینکه تا جایی که می توانیم نباید حیوانات را رنج دهیم . که در کتاب شرح و بسط آن آمده است و در حد عقل من هم خوب بود وقابل دفاع.
آمارهای جالبی هم دارد که بعضا برای من حیرت آور هم بود 
مثلا اینکه در سال 57 میلیارد حیوان خشکی را این بشر دوپا می کشد تا بخورد و چیزی بیش هزار میلیارد آبزی را .
این واقعا برای من یکی وحشتناک بود.
اینکه نقش دامداری امروزه از هر صنعت دیگری در آلوده کردن محیط زیست ما بیشتر است . 
راستش اصلا فکرش را نمی کردم که دام مهم ترین عامل انتشار گازهای گلخانه ای  باشد . و همه ی این ها در حالی ست که ما به این حجم از گوشت هیچ نیازی نداریم و  صرفا داریم حال می کنیم با خوردنش.
البته بگویم نویسنده معتقد است ما کلا نیازی به گوشت نداریم که من سوادش را ندارم که بدانم راست می گوید یا دروغ. اما من مطمئنم مثلا ما اگر استیک های نیم کیلویی یا یک گردن به ازای هر پرس باقالی پلو را نخوریم قطعا نه تنها نمی میریم که برای سلامتی مان بهتر هم هست .
از سوی دیگر هم کشورهای پولدار و مرفه تر که بیشترین حجم مصرف را دارند برای حفظ محیط زیست کشورشان این صنعت بسیار آلوده را انتقال داده اند به کشورهای ضعیف تر. مثلا آمریکایی ها کل داستان را انتقال داده اند به کشورهای آمریکای جنوبی . کلا جالب بود.
آنطور نبود که من الآن این را خواندم از امشب وگان شوم و از طرفی هم بر خلاف پیش بینی یا بهتر بگویم بدبینی ام اینطور نبود که بگویم چرت و پرت محض خواندم . نه اصلا.
نویسنده کلی حرف حساب داشت و به نظرم آدمی که به اصول اخلاقی اش پایبند است یک آدم حسابی ست. 
اگر به موضوع علاقه دارید واقعا کتاب بدی نیست و خود من را کلی ترغیب کرد به مطالعه و جست و جوی بیشتر .