حدت کتاب «در جستجوی زمان از دست رفته» در چه چیزی است؟ حداقل این را می دانیم که این وحدت در چه چیزی نیست. این وحدت در حافظه و در خاطره، حتی در حالت غیرارادی آن، وجود ندارد. اساس «در جستجو» در شیرینی «مادلن» یا در سنگ فروش ها نیست. از طرفی کتاب «در جستجو» تنها یک تلاش برای یادآوری و کشف حافظه نمی باشد : جستجو باید در یک معنای والاتر گرفته شود، مانند عبارت «جستجوی حقیقیت». از طرف دیگر زمان گم شده به معنای زمان گذشته نیست، بلکه در معنای زمانی است که ما تلف می کنیم مانند عبارت «وقت خود را تلف کردن». واضح است که حافظه به عنوان یک وسیله برای جستجو وارد عمل می شود، ولی این وسیله نمی تواند کاملا عمیق و اطمینان بخش باشد ؛ و زمان گذشته به عنوان یک ساختار زمانی وارد عمل می شود ولی این ساختار نیز کاملا عمیق و بنیادی نیست.