«سمفونی قورباغه»،سمفونی را ز و رمز هاست.راز و رمز هایی که نویسنده در همه داستان هایش تدارک دیده است،تا مخاطب با گشودن شان لذت ببرد و هم چنین در محاصره انبوهی از پرسش ها،شک و تردیدها و ابهامات قرار گیرد و نتواند تا مدت ها به آن ها فکر نکند.راز و رمزهایی نه از جنس زندگی امروز_که عاری از رمز و راز است و بیش تر روزمرگی است -بلکه از جنس رویدادهایی بیش تر فراواقعی و البته خاص به نظر می رسند. چیزی که جالب است این است که در هیچ کدام از این داستان ها برهه زمانی ای که ماجراها در آن اتفاق می افتد،مشخص نیست و نمی توان هیچ استدلال محکمی در این زمینه به دست داد.این خصلت ازلی -ابدی بودن زمان در داستان ها،به رازها و رمزهای داستان، جلوه ای خاص می دهد که باعث تفکر بیش تر و البته تعمیم زمانی بر اساس سلیقه و تفکر مخاطبان می شود.