نثر خودمانی، ناب و ملموس  کتاب بر آنم داشت قطره قطره بخوانمش تا مدتی کیف مدام را تجربه کنم.
        

          
چهل (سی و ده) روایت صمیمی، روان و دوست‌داشتنی از سید احمد بطحایی. داستانک‌های مردم انار در ماه مبارک رمضان و مردم خاوه در دهه محرم. کوتاه بودن روایت‌ها خوب و بجاست. در هر روایت حداقل یکی دو جمله خاص به چشم می‌خورد. جملاتی که یادم می‌آورد سیداحمد بطحایی، نویسنده قابلی است!
        

          قلم روان، بی تکلف و طنز سید احمد بطحایی جدا از
سبک زندگی جهادی روحانیون جوان در عرصه تبلیغ،
باطن بی آلایش و یکی بودن آنها با مردم را به خوبی
نشان می‌دهد.
ماه رمضانی خودمانی با اهالی خاکیِ انار و 
دهه محرمی  پر عشق با رفقای با صفای خاوه
می‌شود سی و ده ...
        

          متوسط و در حد کپشن‌های اینستاگرام.
        

          روایات کوتاه از سفر سی روزه تبلیغی ماه رمضان و ده روزه محرم. قلم نویسنده و نوع روایت رو دوست داشتم. توصیفات همراه با جزئیات حس خوبی داشت.
        

          زبان روایت و نثر کتاب، خوب و خوشخوان است. کتاب ماجرای یک طلبۀ سید، به نام «سید احمد بطحایی» است که در ماه رمضان برای تبلیغ به شهرستان انار می‌رود و در دهۀ محرم به روستای خاوه در ورامین.

ایشان به جهت اینکه قبلا هم به این دو محل رفته است، بسیاری از اهالی را می شناسد و از رفتار و اخلاق آنان آگاه است.

ماجراهای جالبی از پیرمردان، پیرزنان، مردان و زنان، جوانان و نوجوانان و حتی کودکان در این کتاب آمده که بسیار جالب و خواندنی‌اند.

سید قصۀ ما در هر دو محل تبلیغ، مورد احترام و اعتماد اهالی است و مردم درددل‌های خود را به او می‌گویند و از او کمک می‌گیرند.

بی‌ریا او را به خانۀ خود دعوت می‌کنند و با همان غذای معمول خود، از او پذیرایی می کنند. گویا یکی از اعضای خانوادۀ خودشان است و با او راحتند.

همراهی و گوش شنوا بودن برای درددل کردن اهالی و تلاش در جهت رفع مسائل و مشکلات و کمک به آنان، از او فردی دلسوز و یاور مردم ساخته است. البته ایشان به این موارد زیاد اشاره نکرده‌اند، اما از مطالب کتاب این نکات روشن می‌شود.

کتاب با این ماجراهای جالب و گوناگون، خواندنی است و من از خواندنش لذت بردم.