غم، رنج، اندوهِ کشنده‌ی بهت‌آور... این‌ها احساساتی هستند که از ابتدای مطالعه‌ی کتاب و حتی پس از اتمامش مرا رها نکرد.

مبهوتم از این‌که کمتر از یک قرن پیش، چنین اتفاقات دهشتناکی در پهنه‌ی گیتی افتاده است و ما چیزی نمی‌دانیم و یا حتی فراموش کرده‌ایم.

راوی «داوید روبینویچ»، کودکی لهستانی و یهودی است که با زبان کودکانه به شرح وقایعی می‌پردازد که با روی کار آمدن هیتلر اتفاق می‌افتد.

به گمانم، مطالعه‌ی این اثر و آثار مشابه واجب است!

روا نیست که به ترجمه‌ی بی‌خطا و بی‌نظیر «محمود حسینی‌زاد» اشاره نکنم؛ تا این‌لحظه انتخاب هیچ کتابی با ترجمه‌ی ایشان، نا امیدم نکرده است.
        

          کوتاه و تاثیر گذار. نوشته های یه پسر نوجوان از اتفاقات روزمره ش در جنگ جهانی دوم. و چقدر تلخه که این نوشته ها ناگهان قطع میشن و دیگه ادامه پیدا نمیکنن. جنگ سیاهی های زیادی داشته که این کتاب بخشی از اون رو از دید یه پسربچه روایت می‌کنه. 
ترجمه میتونست بهتر باشه و ویراستاری کتاب هم جای کار داشت.