حکایتی تلخ و دردناک از فقر... با زبانی صریح و بی رحم.سیریل کانلیگوردن کومستاک شاعر خودخوانده ضدسرمایه داری، برای دهنکجی به خداوندگار پول، زندگی فقیرانه ای در پیش می گیرد. با کله شقی تمام و در میان آه و افسوس های دوستانش، یکی پس از دیگری شغل های خوب را از دست می دهد. اما در این بین، گوردن روی نیروی عشق و توان آن برای بازگرداندنش به جریان زندگی، حساب نکرده بود. سقوط خودخواسته او در ورطه فقر روحش را می خورد و او را به یک هستی رقت بار و منزوی سوق می دهد، آن قدر که دیگر احترامی برای خویش قائل نیست و توان نوشتن را هم از دست می دهد. او پیوندهایش را با دنیای بیرون قطع می کند و حالا فقط رُزمری همیشه وفادار با آن حس عشق و امنیتی که با خود دارد، می تواند او را نجات دهد...جرج اُرول به خوبی آگاه بود که فرقه های سیاسی اغلب حاصل عقلانی کردن مسائل احساسی است. در این کتاب او با بینش عمیق و حس طنز، مردی را در طی فرآیند بالغ شدن به تصویر می کشد.