آسمان پر از ابرهای کوچک و بزرگ بود. همۀ  آن ها منتظر فرشتۀ  باران بودند. بین ابرها، یک ابر کوچک وجود داشت که با بقیه فرق داشت. ابر کوچک، آبی کم رنگ و پنبه ای بود، از وقتی به دنیا آمده بود، دلش برای دیدن فرشتۀ  باران می تپید. فرشتۀ  باران آمد، رو به ابرها کرد و گفت: "... هرکدام از شما باید به جایی بروید. وقت باریدن که شد می آیم و قلقلکتان می دهم". سپس به ترتیب، محل رفتن هریک از ابرها را به آن ها گفت، تا این که نوبت به ابر کوچک رسید. او آرزو داشت هرچه زودتر به باران تبدیل شود، اما ماموریت دیگری برای او در نظر گرفته شده بود.