کریما کرم از کریمان سزاست مرا از کرم گر ببخشی رَواست غفور و رحیمی و پوزش‌پذیر مرا بر خطاهای زشتم مگیر نهی تاج رحمت اگر بر سرم سزاوارتر باشد از کیفرم چو حکمت به کیفر نگردیده راست اگر جرم من عفو سازی رَواست ز قهرت به فضلت پناه آورم تهی‌دست بیرون مران از درم

به الطاف تو چشم امید ماست که جز بر تو امید بستن خطاست ﴿حاج اصغر عرب (خرد)﴾

نباشد نیازم به یاری کس که یاری رساننده او هست و بس به درگاه او نیست دربان و دَر به سویش کنم بی‌تکلّف گذر به اسرار قلبم بُوَد آشنا کند حاجتم را به رحمت روا ﴿حاج اصغر عرب (خرد)﴾

خدایا نما لطف از پیش بیش مرا ساز مشغول با ذکر خویش ﴿حاج اصغر عرب (خرد)﴾